Ο κ. Κώστας, ο δάσκαλός μας, μας έβαλε μια μέρα μία εργασία για να την κάνει όποιος θέλει. Μας είπε να πάρουμε συνέντευξη από έναν παπά. Στην αρχή μου φάνηκε πολύ δύσκολο. Ευτυχώς όμως η μαμά μου είχε κάποιο γνωστό της παπά και ανέλαβα να κάνω την εργασία.

Το μόνο μου πρόβλημα ήταν ότι ο γνωστός της μαμάς μου δεν ήταν Έλληνας παπάς, αλλά Αρμένης. Έμαθα όμως από τη μαμά μου πως οι Αρμένιοι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι με πολύ μικρές διαφορές μόνο από εμάς και έτσι αφού πήρα και την έγκριση από τον δάσκαλό μου αποφάσισα να το κάνω. Εξάλλου σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να μαθαίναμε και μια διαφορετική άποψη και κάποια πράγματα και από άλλους ανθρώπους με κάποια διαφορετικά έθιμα.

Μια Τρίτη απόγευμα λοιπόν, ξεκίνησα με τη μαμά μου και πήγαμε στο Νέο Κόσμο εκεί που είναι ιερέας ο Πάτερ Ναρέκ. Μας περίμενε πολύ ευγενικά στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ να μας παραλάβει και μας πήγε στην εκκλησία του. Μου φάνηκε κάπως διαφορετική από τις δικές μας εκκλησίες. Βρισκόταν κολλητά σε ψηλές πολυκατοικίες αλλά δεν έπαυε να είναι πολύ όμορφη αλλά και πολύ απλή.

Έπειτα άρχισε η ξενάγηση και στους υπόλοιπους χώρους της εκκλησίας.

Η εκκλησία ήταν απλή αλλά το ίδιο όμορφη και επιβλητική σαν τις δικές μας. Μέσα δεν υπήρχαν τοιχογραφίες Αγίων όπως στις δικές μας εκκλησίες, αλλά οι τοίχοι ήταν λευκοί. Μόνο κάποια κάδρα με Αγίους κρεμόντουσαν σε κάποια πλευρά και κοντά στην είσοδο υπήρχε η εικόνα του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου , ή Σουρπ-Γκαραμπέντ στη γλώσσα τους. Έτσι λεγόταν και  η εκκλησία του Πάτερ.

Η εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Η κολυμπήθρα είναι μαρμάρινη και βρίσκεται σε
σταθερή θέση στον τοίχο της εκκλησίας.

      Ρώτησα τον Πάτερ γιατί η εκκλησία του δεν είχε τοιχογραφίες και μου εξήγησε πως στην πραγματικότητα και οι δικές τους εκκλησίες έχουν τοιχογραφίες όπως ακριβώς και οι δικές μας. Απλά λόγω ότι είναι δύσκολο να φτιαχτούν , δεν έχουν δικούς τους τεχνίτες εδώ στην Ελλάδα αλλά είναι πολύ μακριά στην πατρίδα τους, άφησαν τους τοίχους λευκούς και κρέμασαν μόνο δυο-τρεις εικόνες. Εξάλλου, θα ήταν και πολύ πολυέξοδο επειδή θα έπρεπε να μείνουν μήνες εδώ για να τις φτιάξουν.

Ο πανέμορφος γυάλινος θόλος στο ταβάνι της εκκλησίας που απεικονίζει τον Άγιο Στέφανο

τον Πρωτομάρτυρα, τον Άγιο Θαδαίο και Άγιο Βαρθολομαίο και κάποιους Αρμένιους Αγίους.

Άλλο που παρατήρησα ήταν ότι στην “ωραία πύλη” δεν υπάρχει ξυλόγλυπτο τέμπλο όπως στις δικές μας τις εκκλησίες. Υπάρχει μόνο μία μαύρη κουρτίνα, η οποία κλείνει τελείως 2 φορές μέσα στη διάρκεια της λειτουργίας. Αυτό ίσχυε από τα παλιά χρόνια και σε όλες τις δικές μας βυζαντινές εκκλησίες. Τα τελευταία χρόνια βάλαμε και εμείς ξύλινα τέμπλα στις εκκλησίες μας.

Εντυπώσεις από τη συνέντευξη

Ήταν γελαστός και έκανε αστεία μαζί μας. Είχε μια ηρεμία που με έκανε να ηρεμώ και εγώ και να μην αγχώνομαι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Δεν θύμωνε και ήταν πολύ υπομονετικός και συνεργάσιμος μαζί μου.

Ακόμα και όταν φόρεσε τα ράσα του δεν μου φάνηκε απόμακρος. Τα γένια του δεν ήταν τόσο πυκνά και μακριά σαν των άλλων παπάδων που ήξερα και μου άρεσε πολύ.

Μέσα από τη συνέντευξη που του έκανα έμαθα πολλά πράγματα γι΄αυτόν και για το πώς λειτουργεί μια ενορία.

Από τη μαμά μου όμως που τον ξέρει χρόνια έμαθα τα περισσότερα καλά πράγματα που κάνει. Έμαθα για όλα αυτά που κάνει για να βοηθήσει τους ενορίτες του. Εκείνος δεν ήθελε να μιλήσει πολύ πάνω σε αυτό το θέμα.

Έμαθα λοιπόν ότι βοηθάει πολύ κόσμο και θυσιάζει πολύ ελεύθερο χρόνο του για να τρέξει όπου τον έχουν ανάγκη, χωρίς μερικές φορές να του το ζητήσει κανείς. Βοηθάει τους αρρώστους και τους γέρους στο γηροκομείο που έχουν.

Είναι παρόν πάντα σε όποιον τον χρειάζεται και το κινητό του δεν το κλείνει σχεδόν ποτέ.

Μαζεύει λεφτά όταν είναι ανάγκη για κάποιες άπορες οικογένειες, βάζει μέχρι και από δικά του λεφτά, τρέχει σε διάφορες υπηρεσίες για να βοηθήσει κάποιους Αρμένιους που θέλουν χαρτιά για να μείνουν στην Ελλάδα, ή που θέλουν να φύγουν για Αρμενία.

Το κυριότερο απ’ όλα είναι παρόν όταν τον χρειάζονται και βοηθάει ακόμα και σε κάποιο οικογενειακό πρόβλημα ή σε οτιδήποτε άλλο του ζητάνε. Θα σε ακούσει με πολύ προσοχή και θα σου δώσει τις συμβουλές του, χωρίς να βαριέται.

Προσπαθεί να είναι κοντά στους ενορίτες του και επικοινωνεί με όποιο τρόπο μπορεί μαζί τους. Γράφει μόνος του ένα μικρό φυλλαδιάκι που το μοιράζει στις λειτουργίες ή σε γιορτές.

Σίγουρα έμαθα πολλά πράγματα από αυτή τη συνέντευξη και μου άρεσε που παρίστανα για λίγο τον δημοσιογράφο. Ίσως όταν μεγαλώσω να γίνω. Ποιος ξέρει?

Έμαθα τέλος, πως καλοί άνθρωποι υπάρχουν σε όλα τα είδη θρησκειών. Ο Θεός είναι ένας αρκεί αυτοί που τον υπηρετούν να νοιάζονται για την αγάπη και για το καλό των συνανθρώπων τους. Να, σαν τον Πάτερ Ναρέκ για παράδειγμα!