ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τον Πάτερ Ναρέκ
(Βασιάννα Κιούση - Δ1)

Έχουμε την τιμή να πάρουμε συνέντευξη από τον Πάτερ Ναρέκ της  Αρμενικής Ορθόδοξης εκκλησίας του Νέου Κόσμου.

Μιλήστε μας λίγο για την εκκλησίας σας.

Καλησπέρα σας. Καταρχήν χαίρομαι πάρα πολύ που σας βλέπω εδώ. Η εκκλησία μας λέγεται Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και είναι αφιερωμένη σε αυτόν τον Άγιο. Για την ζωή του Άγιου δεν χρειάζεται να μιλήσουμε, την ξέρουμε λίγο πολύ όλοι. Η εκκλησία αυτή που βρισκόμαστε τώρα, η καινούργια όπως τη λέμε, είναι κτισμένη το 1983. Η παλιά ήταν ξύλινη εκκλησία και βρισκόταν πίσω από το ξενοδοχείο Intercontinental στην περιοχή Ντουργούντι. Το 1922, οι πρόσφυγες Αρμένιοι που ήρθαν από την Μικρά Ασία  φτιάξανε εκεί μια ξύλινη εκκλησία που λειτούργησε μέχρι το 1973. Επειδή όμως το οικόπεδο δεν ήτανε δικό μας, μας το πήρανε και μετακομίσαμε εδώ σε αυτή την περιοχή  στον Νέο Κόσμο. Και για να γνωρίζετε, η εκκλησία μας φέτος κλείνει τα 25 χρόνια λειτουργία της.

Μας λέτε λίγα λόγια για σας;

Εγώ είμαι γεννημένος στην Συρία, σε μια κωμόπολη που λέγεται Καμεσλή το 1964. Έχω τελειώσει το γυμνάσιο της εκεί περιοχής. Μετά πήγα σε ένα ιερατικό σχολείο που ήταν ταυτόχρονα και μοναστήρι στην Βηρυτό, συγκεκριμένα στην περιοχή Αντιλιά. Εκεί βρίσκεται και το Πατριαρχείο. Αυτό το Πατριαρχείο θεωρείται διωγμένο πατριαρχείο από την Μικρά Ασία το 1934. Από το 1934 και μετά λειτουργεί στη Βηρυτό. Εκεί σπούδασα ιερατικά. Στην Ελλάδα βρίσκομαι από το 1988, αλλά έχω αναλάβει την εκκλησία αυτή από το 2001, σαν εφημέριος.

Στην είσοδο της Εκκλησίας διάβασα  ότι αναφέρεστε σαν ορθόδοξη εκκλησία, κι όμως ξέρω ότι έχουμε κάποιες διαφορές. Μπορείτε να μας πείτε με λίγα λόγια τις κύριες διαφορές με την δική μας εκκλησία;

Λοιπόν, πολύ καλή παρατήρηση και χαίρομαι για αυτήν την ερώτηση. Καταρχήν και η Αρμένικη εκκλησία όπως και η Ελληνική εκκλησία είναι Αποστολικές εκκλησίες δηλαδή μέσω των Αποστόλων έχουμε πιστέψει στην Χριστιανοσύνη. Τον 4^ο αιώνα και μετά την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας, οι εκκλησίες διαφοροποιήθηκαν για την φύση του Ιησού Χριστού και κάθε εκκλησία πήρε άλλο, ξεχωριστό δρόμο. Δεν παύει όμως να είμαστε και εμείς Ορθόδοξη Εκκλησία που ανήκουμε στις ανατολικές ορθόδοξες εκκλησίες όπως οι Αρμένιοι, οι Κόπτοι και παλιά ήταν και οι Ρώσοι (οι οποίοι όμως άλλαξαν). Βέβαια είσαι πολύ μικρή για να μάθεις όλα αυτά. Στα εξηγώ συνοπτικά για να καταλάβεις κάποια πράγματα και πως και εμείς είμαστε ορθόδοξοι και πιστεύουμε τα ίδια με εσάς. Απλά έχουμε κάποια διαφορά σε ότι αφορά το δόγμα που έχει σχέση με τη φύση του Ιησού Χριστού. Πιστεύουμε στις δύο φύσεις του Ιησού Χριστού σαν εσάς, την ανθρώπινη και θεϊκή. Απλά εμείς λέμε ότι οι δύο φύσεις είναι μια φύση. Η Ελληνική εκκλησία τις ξεχωρίζει και υποστηρίζει πως άλλο η ανθρώπινη, άλλο η θεϊκή φύση. Αυτές οι λεπτομέρειες όμως, θέλουν πολύ συζήτηση. Σταματάμε λοιπόν εδώ για την επόμενη ερώτησή σου.

Τι σημαίνει ενορία και τι ενορίτες;

Η ενορία είναι η περιοχή γεωγραφικά που ανήκει η εκκλησία, δηλαδή γύρω - γύρω οι δρόμοι που ανήκουν στην εκκλησία και τα μέλη της εκκλησίας. Τώρα όλες αυτές οι οικογένειες που ανήκουν στην συγκεκριμένη εκκλησία είναι οι ενορίτες.

Με ποιον τρόπο λειτουργεί η ενορία σας;

Η ενορία μας αποτελείται από την ενοριακή επιτροπή που απαρτίζεται από εννιά μέλη. Τα μέλη αυτά δεν είναι ιερείς, είναι απλοί πολίτες. Αυτοί λοιπόν κάνουνε ότι εργασίες χρειάζονται για την ενορία και παίρνουν με ειδικές συνεδριάσεις όλες τις αποφάσεις. Ο ιερέας απλά είναι παρόν στις συνεδριάσεις αυτές, δίνει την γνώμη του, αλλά δεν παίρνει αποφάσεις. Μόνο οργανώνει τις εργασίες που πρέπει να γίνουν και βοηθάει όπου χρειάζεται. Κάνει τις προτάσεις του και απλά μετά κάνει πραγματικότητα τις αποφάσεις του συμβουλίου που θα πάρουν.

Ποιο είναι το φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας σας;

Η εκκλησία μας φιλανθρωπικό έργο συγκεκριμένο δεν έχει. Απλά ο ιερέας της εκκλησίας, κάνει κάποιες εργασίες φιλανθρωπικού τύπου από μόνος του. Δηλαδή, εγώ ας πούμε κάθε Τετάρτη επισκέπτομαι το Αρμένικο γηροκομείο που είναι στη Νίκαια (Παλιά Κοκκινιά). Εκεί περνάω μια ολόκληρη μέρα μαζί με τους ηλικιωμένους , συζητάμε και τους βοηθάω όπου μπορώ. Κάνουμε προσευχή και προσπαθώ να διασκεδάσω τον χρόνο τους και να τους κάνω να περνάνε όσο γίνεται πιο ευχάριστα και ανθρώπινα.

Δεύτερον, έχουμε πολλούς ενορίτες που μας φέρνουνε ρούχα καθαρά (σχεδόν καινούρια), μας φέρνουνε φαγητά , διάφορα αντικείμενα ή έπιπλα που δεν τους χρειάζονται και εμείς με την σειρά μας τα συγκεντρώνουμε, βλέπουμε ποιες οικογένειες έχουνε ανάγκη αυτά τα πράγματα και τους τα μοιράζουμε ανάλογα.

Πέρα από αυτό, εμείς οι ιερείς επισκεπτόμαστε δύο φορές το χρόνο όλα τα σπίτια της ενορίας, τη μία μετά τα Χριστούγεννα και τη δεύτερη μετά το Πάσχα. Έτσι ερχόμαστε σε άμεση επικοινωνία με όλες τις οικογένειες και με όλα τα μέλη της ενορίας μας βοηθώντάς τους όπου έχουν ανάγκη υλική και ψυχολογική.

Επίσης, έχουμε έναν σύλλογο κυριών που αποτελείται από 10 κυρίες. Εθελοντικά έρχονται κάθε Κυριακή στην εκκλησία, ειδικά στην κάτω αίθουσα που έχουμε και φτιάχνουν ωραία πρωινά. Όταν τελειώνει η λειτουργία κατεβαίνει όλος ο κόσμος  κάτω  και τους προσφέρουν  καφέ , τσάι, κουλουράκια διάφορα. Είναι και αυτός ένας τρόπος να βοηθάμε  τον κόσμο  που έχει κάποια ανάγκη και δεν έχει να φάει, ειδικά τις  πρωινές ώρες. Αυτές οι γυναίκες (οι 10 εθελόντριες) ετοιμάζουν φαγητά στην κάτω αίθουσά μας, μια φορά τον μήνα και τα οποία τα πηγαίνουμε  στο γηροκομείο. Εκεί ταΐζουν τους  γέρους   που έχουν κινητικά προβλήματα, ή που είναι καθηλωμένοι στα κρεβάτια τους. Είναι και αυτός ένας τρόπος για να έρθουμε κοντά στους ανθρώπους  που όντως έχουνε ανάγκη  για ανθρωπιά και βοήθεια.

Με ποιους τρόπους βοηθάτε τους ενορίτες σας;

Από το πρωί τις 9 έως τις 1 το μεσημέρι βρίσκομαι καθημερινά σε αυτό το γραφείο και δέχομαι όποιον το επιθυμεί. Όλοι οι ενορίτες ξέρουν ότι είμαι εδώ και εάν έχουνε κάποια προσωπική ανάγκη, έρχονται και προσπαθούμε να βρούμε λύση στο πρόβλημά τους. Επίσης υπάρχει και άλλος τρόπος. Εάν  μάθω ότι υπάρχει κάποιος ενορίτης μου άρρωστος, στο νοσοκομείο, τότε αμέσως τους παίρνω τηλέφωνο,  μαθαίνω για αυτούς,  τους βοηθάω όσο μπορώ ψυχολογικά. Χωρίς να περιμένω να με καλέσουνε πάω προσωπικά στο νοσοκομείο, τους δίνω κουράγιο από κοντά, τους δίνω μετάληψη εφόσον το θέλουνε και εάν θέλουν τους κάνω και εξομολόγηση, χωρίς φυσικά κάποιας χρηματικής αμοιβής.

Πώς μπορούμε και εμείς οι ενορίτες να βοηθήσουμε στο φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας;

Να μια πάρα πολύ καλή ερώτηση. Καταρχήν μπορούμε δίνοντας διάφορα αντικείμενα  που μας περισσεύουν στο σπίτι, που δεν τα θέλουμε πλέον, ή κάποια ρουχαλάκια που  δεν μας κάνουν πια. Μπορείτε και εσείς τα παιδιά με την βοήθεια  των  γονιών σας να τα φέρετε στην εκκλησία  κατόπιν συνεννόησης  με τον ιερέα σας.  Άλλο που μπορείτε να κάνετε είναι αν διαθέτετε λίγο ελεύθερο χρόνο να πάτε να κάνετε παρέα σε κάποιον που είναι μόνος του, να τον βοηθήσετε, να πάτε σε κάποιον που είναι στο νοσοκομείο και να του κάνετε παρέα, ή να πάτε στο γηροκομείο και να βοηθήσετε εκεί. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι που μπορούμε να βοηθήσουμε  μέσα από την ενορία τούς ανθρώπους  που  είναι γύρω μας, αρκεί να θέλουμε.

Με ποιον τρόπο επικοινωνείτε με τους νέους και τα παιδιά;

Χαίρομαι που μου κάνατε αυτήν την ερώτηση γιατί τη θεωρώ σημαντική.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι  επικοινωνίας από πλευράς μου. Καταρχήν πρέπει και οι νέοι αλλά και τα παιδιά  να συνηθίσουν να έρχονται στην εκκλησία, για να έχουν μια άμεση επικοινωνία με τον Θεό και με εμάς. Όπως ανάφερα και νωρίτερα εγώ μέσα από τις επισκέψεις που κάνω  στα σπίτια, έρχομαι σε επαφή με τις οικογένειες  και ήδη είναι μια πολύ καλή ευκαιρία  για να έρθω σε επαφή με τους νέους και τα παιδιά των ενοριτών.  Επίσης, όπως βλέπεις εδώ έχουμε υπολογιστή και μέσω ηλεκτρονικών ταχυδρομείων  μοιράζω τις ειδήσεις που έχουν σχέση με την ενορία μας σε όσους διαθέτουν στα σπίτια τους υπολογιστή και ειδικά στους νέους. Όσο μπορώ μιλάω στους νέους, τους ακούω και τους έχω από κοντά μου.

Για τα παιδιά, όπως σήμερα που ήρθες και εσύ, είμαι πάντα ανοιχτός στις επισκέψεις τους. Όταν έρχονται τις Κυριακές,  ή τις γιορτές με τους γονείς τους  στην Εκκλησία, εγώ έχω ετοιμάσει κάποια φυλλάδια, προσευχούλες, δωράκια μικρά, που τους τα δίνω. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθώ να τους δείξω την αγάπη μου και πως είμαι φίλος τους. Και πρέπει να ξέρουν πως όχι μόνο αυτοί πρέπει να αγαπάνε την εκκλησία   αλλά και η εκκλησία τους αγαπάει, όπως ο Ιησούς Χρηστός  αγαπάει πάρα πολύ τα παιδιά.

Ποια είναι η συμβουλή σας στους νέους και στα παιδιά;

Η συμβουλή μου  είναι η εξής: Πρέπει  να σκεφτόμαστε  πάντα ότι  υπάρχει ένας Θεός  και πως η εκκλησία είναι μέρος της ζωής μας. Δεν πρέπει να απομακρυνθούμε   από τον Θεό και γι’ αυτό την ημέρα πρέπει να διαθέτουμε  ένα μικρό χρόνο να του τον αφιερώνουμε, όπως για παράδειγμα κάθε πρωί στο σχολείο κάνουμε προσευχή. Έτσι θα βοηθηθούμε πολύ και θα Τον έχουμε πάντα δίπλα μας σε κάθε δύσκολη στιγμή

Δεύτερον πρέπει  να συμμετέχουμε όσο μπορούμε στη βοήθεια που δίνεται από την εκκλησία σε άλλους ανθρώπους και έτσι όχι μόνο κάνουμε το καλό αλλά ερχόμαστε πιο κοντά στον θεό  και γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Βοηθάτε ανθρώπους ή παιδιά που είναι ίδιας θρησκείας με εσάς, ή  βοηθάτε και άλλους  όταν σας το ζητήσουν;

Καλή ερώτηση!  Καταρχήν δεν χωρίζουμε τους ανθρώπους  εμείς. Όπως βλέπεις  ή εκκλησία είναι σε μια γειτονιά. Απέναντι έχουμε ανθρώπους πρόσφυγες από διάφορες άλλες χώρες. Όταν η εκκλησία έχει κάποιο συσσίτιο, ή μοιράζει  είτε ρούχα, είτε κάτι άλλο, δεν διαχωρίζουμε σε ποιους θα τα δώσουμε. Εγώ ξέρω  ότι αυτοί οι άνθρωποι  είναι  άποροι και έχουν  ανάγκες και γι΄αυτό τους  βοηθάω και αυτούς εξίσου.  Η ενορία  σε ετήσια βάση δίνει χρήματα στο χωριό με παιδιά SOS, στους «Γιατρούς χωρίς  σύνορα», συμμετέχουμε σε διάφορους μαραθώνιους που γίνονται  μέσα από τις τηλεοράσεις και το ραδιόφωνο και βοηθάμε και τα παιδιά στην παιδιατρική κλινική στο Παίδων. Όλα αυτά γίνονται κατόπιν κάποιας συνεννόησης,  κάτω από κάποιο πρόγραμμα.

Θεωρείτε ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι σημαντικό να διδάσκεται στα σχολεία; Τι προσφέρει στα παιδιά;

Το μάθημα των θρησκευτικών  είναι πολύ σημαντικό  στα σχολεία, όπως και όλα τα  άλλα τα μαθήματα. Όπως είναι τα μαθηματικά, η γεωγραφία και όλα τα άλλα.  Το μάθημα των θρησκευτικών  μας δίνει γνώσεις περί της πίστης  που έχουμε πάρει από τους γονείς μας  που έχουμε βαπτιστεί  σαν Χριστιανοί  ορθόδοξοι.  Είναι εξίσου αναγκαίο  και πρέπει και τα παιδιά  να δώσουν τον ανάλογο σεβασμό προς  σε αυτό. Μην το βλέπετε σαν περιττό -άντε να τελειώσει η ώρα να φύγουμε - είναι σημαντικό. Μέσα απ’ αυτό μαθαίνουμε για τη δική μας θρησκεία, την πίστη. Δίνει επίσης στα παιδιά κάτι βασικό:  Πρώτα είναι οι γνώσεις, δεύτερο  η αυτοπεποίθηση   και τρίτον δίνει πληροφορίες από πού προερχόμαστε  και προς τα πού πηγαίνουμε,  σαν άνθρωποι  και ειδικά σαν καλοί χριστιανοί.

Όταν  μέσα  σε μια τάξη υπάρχουν παιδιά άλλων θρησκειών τότε τι  γίνεται;

Καταρχήν δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι οι θρησκείες χωρίζουν  τους ανθρώπους .  Η αγάπη  ενώνει  όλους  μεταξύ μας.  Δεν  πρέπει  να χωρίζουμε για παράδειγμα τα παιδιά που πιστεύουν στον Ιησού Χρηστό  με αυτά που πιστεύουν σε άλλο θεό.  Πρέπει να είμαστε όλοι  μεταξύ μας  αγαπημένοι, γιατί η θρησκεία μας είναι  η θρησκεία της αγάπης. Άρα εμείς πρέπει να είμαστε  οι πρώτοι που θα εφαρμόζουμε το «αγαπάτε αλλήλους» και να αγαπάμε τον διπλανό μας  όσο και αν είναι διαφορετικός από εμάς.

Συμφωνείτε με τα λόγια του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου: «Να έρχεστε έτσι όπως είστε στην Εκκλησία. Είστε παιδιά μου και σας αγαπάω».

Συμφωνώ απόλυτα και η εκκλησία δεν κλείνει την πόρτα σε κανέναν! Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού και μπορούμε να εκκλησιαστούμε. Αλλά ζητώ εγώ προσωπικά και πάντα φροντίζω να ενημερώνω τους νέους και τα παιδιά, ότι πρέπει όταν ερχόμαστε στην εκκλησία να σεβόμαστε το χώρο που βρισκόμαστε. Όχι απαραίτητα να σεβόμαστε τον ιερέα, είτε αυτόν που εκπροσωπεί την εκκλησία, αλλά να σεβόμαστε πάνω απ΄όλα τον Θεό και τον Οίκο του είτε με το ντύσιμό μας, είτε με τη συμπεριφορά μας εντός της εκκλησίας.

Τα διάφορα σκάνδαλα οικονομικά, που κατά καιρούς ακούμε ιστορίες με παπάδες που εκμεταλλεύονται παιδιά και ανθρώπους,  δεν  απομακρύνουν κι αυτά με τον τρόπο τους, εμάς τους πιστούς από την  εκκλησία;

Πρέπει πάνω απ΄όλα  να καταλάβουμε ότι και οι παπάδες  είναι άνθρωποι κατ’  αρχήν και  μετά είναι ότι είναι. Όπως άνθρωποι είναι οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι στρατιωτικοί, οι υπεύθυνοι σε μεγάλες θέσεις και αξιώματα, τα δημόσια πρόσωπα και δικαιούνται να κάνουνε λάθη, έτσι και αυτοί. Στη ζωή πάντα υπάρχουνε οι καλοί και οι κακοί. Είπα προηγουμένως ότι το  μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να είναι στα σχολεία για να μας δείξει έστω και αν είμαστε μικρά παιδιά τον δρόμο επιλογής του σωστού και του λάθους και να είμαστε καλοί άνθρωποι μπροστά στην κοινωνία και μπροστά στο Θεό.

Αυτά τα λάθη μπορεί να γίνουν από τον καθένα, αλλά πρέπει ειδικά εμείς οι ιερείς να είμαστε πιο προσεκτικοί γιατί δίνουμε το καλό παράδειγμα, και γιατί είμαστε εμείς που πρέπει να καθοδηγήσουμε το λαό, τους πιστούς, τα παιδιά, τους νέους και όλους τους ανθρώπους. Και να προσθέσω και κάτι ακόμα σημαντικό. Δεν πρέπει να πούμε ότι επειδή ο ιερέας είναι αυτός, επειδή έκανε λάθος, άρα εγώ πρέπει να απομακρυνθώ από την εκκλησία. Άλλο η εκκλησία , άλλο η πίστη και άλλο οι ιερείς, αυτοί που υπηρετούν την εκκλησία. Δεν πρέπει ας πούμε, αν δεν μας αρέσει κάποιος ιερέας να μην πάμε στην εκκλησία. Δεν είναι σωστό αυτό. Η εκκλησία είναι εκκλησία και δεν είναι σωστό να αποχωριστούμε από αυτήν, επειδή κάποιοι άνθρωποι κάνουν άσχημα λάθη. Ειδικά οι μεγάλοι και τα παιδιά δεν πρέπει να δίνουν πολύ σημασία σ’ αυτά.  Πρέπει πάντα να αγαπάνε τη θρησκεία, να αγαπάνε την εκκλησία και να αγαπάνε το Χριστούλη.

Αλήθεια, τι σας οδήγησε ν’  ασχοληθείτε  με την ιεροσύνη;

Ήθελα πάρα πολύ να προσφέρω στους ανθρώπους γύρω μου και να τους βοηθάω όπου μπορούσα. Από 5 χρονών, μαζί με τους γονείς μου πηγαίναμε στην Εκκλησία κάθε Κυριακή ανελλιπώς. Έτσι σιγά σιγά αγάπησα και το χώρο και έγινε ένα κομμάτι της ζωή μου. Αποφάσισα λοιπόν πως μέσα από την ιεροσύνη θα μπορούσα να προσφέρω πολλά στους γύρω μου και το ακολούθησα.

Σας λένε Πάτερ Ναρέκ. Είναι το κανονικό σας όνομα;

Αυτό το όνομα δεν είναι το βαφτιστικό μου. Είναι το όνομα το παίρνουν οι ιερείς, σαν δεύτερο όνομα, όταν παίρνουν το χρίσμα  ή  χειροτονούνται.

Το όνομα Ναρέκ, είναι ενός Αγίου του 11^ου αιώνα που έζησε στην περιοχή κοντά στην ιστορική Αρμενία και εκεί αγιάστηκε και θεωρείται απ’  τους μεγαλύτερους  Αγίους της  Αρμένικης Εκκλησίας. Είναι μεγάλος συγγραφέας, μας έχει αφήσει πολλά έργα σαν κληρονομιά και πολλά από τα κείμενά του έχουν ενσωματωθεί στα κείμενα της λειτουργίας.

Έχουμε κοινούς Αγίους;

Ναι, έχουμε πολλούς κοινούς Αγίους . Μέχρι τον 4^ο αιώνα που αναφερθήκαμε προηγουμένως, δηλαδή μέχρι το 451 που έγινε η Σύνοδος της Χαλκηδόνας, έχουμε μαζί τους ίδιους Αγίους. Απλά λόγω διαφορετικών ημερολογίων  που έχουν οι δύο εκκλησίες,  τους γιορτάζουμε διαφορετικά από την ελληνική εκκλησία. Αλλά όλους τους Αποστόλους, τους Άγιους και τους μάρτυρες που είχαμε μέχρι τον 4^ο Αιώνα, τους γιορτάζουμε και εμείς  και η ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Να κλείσουμε με μια ευχή σας στα Αρμένικα;

Πολύ Ευχαρίστως:

                                                                                            Ευχή στα Αρμένικα

"Συρελή ζαβαγκνέρες, κιδτσέκ τέ τσέρ γκιανκή τεζβάρ βαργκιαννερούν, Ασδβάτζ μίστ τσέρ χέδ ε ιέβ τσέζι μπιτί οκνέ τσούιτς νταλόβ τζίστέν ου αρτάρέ"

 

(«Σε κάθε δύσκολη στιγμή παιδιά μου να ξέρετε ότι ο θεός θα είναι πάντα κοντά σας , και θα σας βοηθάει, δείχνοντάς σας το σωστό και το δίκιο»).

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρήσατε, για το 4^ο Δημοτικό σχολείο Ιλίου.

Εγώ σας ευχαριστώ που ήρθατε εδώ σε εμάς και ήτανε μια πολύ καλή ευκαιρία να σας γνωρίσω και να μας  γνωρίσετε κι εσείς.

Καληνύχτα σας…