Ποιητές - Βλάχος Άγγελος

1.Το αηδονάκι 2. Το εκκλησάκι 3. Η γη της Ελλάδος

Το αηδονάκι (Βλάχος Άγγελος )

Μέσα στο δάσος περπατώ
κι ακούω τα πουλάκια.
Κάθε κλωνί
και μια φωνή,
σε κάθε δένδρο μουσική
χαρές και τραγουδάκια.

Μα εκεί που άλλα τραγουδούν
κι άλλα κρατούν το ίσο,
ένα πουλί,
μικρό λαλεί
σα να τους λέει: «Σωπάστε σεις!
Εγώ θα τραγουδήσω!»

Σωπάσαν όλα...Το μικρό
πουλί τ' αποστομώνει.
Είχαν λαλιά
τ' άλλα πουλιά,
μα ένα ήταν μοναχό
απ' όλα τους τ' αηδόνι.

Το εκκλησάκι (Βλάχος Άγγελος )

Εις το βουνό ψηλά εκεί
ειν' εκκλησιά ερημική,
το σήμαντρό της δε χτυπά,
δεν έχει ψάλτη ούτε παπά.

Ένα καντήλι θαμπερό
και έναν πέτρινο σταυρό
έχει στολίδι μοναχό
το εκκλησάκι το φτωχό.

Αλλ' ο διαβάτης σαν περνά
στέκεται και το προσκυνά

Η γη της Ελλάδος (Βλάχος Άγγελος )

Ξεύρεις την γη που ανθεί
η φαιδρά πορτοκαλέα
και κοκκινίζει η σταφυλή
και θάλλει η ελαία;
Ω! δεν την αγνοεί κανείς
είναι η γη η Ελληνίς.

Ξεύρεις την γη, ήτις παντού
με αίματα εβάφη,
όπου κοιλάδες και βουνά
είναι τυράννων τάφοι;
Ω! δεν την αγνοεί κανείς
είναι η γη η Ελληνίς.

Γη μήτηρ παλαιών θεών
και νέων ημιθέων
γη αναμνήσεων κλεινών
και γη ελπίδων νέων
Ω! δεν την αγνοεί κανείς
είναι η γη η Ελληνίς

και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο του σταυρό φιλεί.
Επάνω στο σταυρό εκεί
είναι εικόνα μυστική
μ' αίμα την έγραψε ο Θεός
και την λατρεύει ο λαός.