Εργασίες

"Η παλιά μου γειτονιά"

ΤΑΞΗ Ε’
ΣΧ.ΕΤΟΣ : 2008-2009

Υπεύθυνη εργασίας : κ. Παπαγεωργίου Δέσποινα

…Μένουμε σε ένα προάστιο της Αθήνας και συχνά διαμαρτυρόμαστε και γκρινιάζουμε

για τις συνθήκες ζωής σ’ αυτή τη γκρίζα μεγαλούπολη.

Λέμε πως θα προτιμούσαμε να ζούμε αλλού , όπου :

·        Να υπάρχει λιγότερη κίνηση στους δρόμους

·        Να υπάρχει λιγότερος θόρυβος

·        Να υπάρχουν σπίτια με τεράστιες αυλές

·        Να υπάρχουν κήποι με ευωδιαστά λουλούδια

·        Να βλέπουμε γαλανό τον ουρανό

·        Να περπατούν οι άνθρωποι στα πεζοδρόμια με ασφάλεια

·        Να υπάρχουν πάρκα και παιδικές χαρές  για να παίζουν τα παιδιά

·        Να είναι οι άνθρωποι πιο ήρεμοι , όχι τόσο βιαστικοί και γεμάτοι εκνευρισμό .

  Αυτή η γειτονιά που ονειρευόμαστε είναι η γειτονιά που έζησε και μεγάλωσε η δική μας η γιαγιά .

 Έβαλα για πρώτη μου φορά ,

κάποιο στοίχημα μεγάλο

πως εκεί που μεγαλώσαμε ,

έχουμε μάθει κάτι άλλο .

Έχουμε μάθει από το σχολείο ,

όχι μόνο να μετράμε ,    

τα παιδιά στη γειτονιά μου

έχουνε μάθει ν’ αγαπάνε .

Αν ακούσεις κάποιες φωνές

το  βράδυ μες τα όνειρά σου ,

τότε θυμήσου την πλατεία

στην παλιά τη γειτονιά σου .

Μεγαλώνω και ξεχνώ

μόνο τους κακούς ανθρώπους .

Μα ποτέ μου δεν ξεχνώ

την παλιά τη γειτονιά μου ,

γιατί στο παγκάκι της πλατείας

έχω χαράξει τα όνειρά μου .

Θέλω να γυρίσω στα παλιά ,

Θέλω την παλιά μου γειτονιά…

Στίχοι : Νίκος Βουρλιώτης

Μουσική : Μιχάλης Παπαθανασίου & Τάκης Μπουγάς

     Παραθέτουμε τις διηγήσεις πέντε γιαγιάδων μας , ( των υπολοίπων οχτώ είναι σχεδόν ίδιες ,

γι’ αυτό και δεν παρουσιάζονται στην εργασία μας ) , στις οποίες περιγράφονται

κάποιες εικόνες από τη ζωή σε  συνοικίες της παλιάς Αθήνας  και συγκεκριμένα

στο Ίλιον , όπου μένουμε κι εμείς οι μαθητές και οι μαθήτριες σήμερα και μία

στο Περιστέρι στο λόφο Αξιωματικών .

   Πρώτο κείμενο :

     « Ήρθα στο Ίλιον όταν παντρεύτηκα , δηλαδή το 1966 . Υπήρχαν μόνο πέντε σπίτια με μεγάλη αυλή  μπρος και πίσω από αυτά . Κάθε αυλή είχε μεγάλα δέντρα και πολλές γλάστρες με λουλούδια .

        Επίσης υπήρχαν πολλές αλάνες στις οποίες έπαιζαν τα παιδιά τα δικά τους παιχνίδια .

      Ο δρόμος μπροστά στο σπίτι ήταν χωματόδρομος και όταν έβρεχε κυκλοφορούσαμε  με γαλότσες . Τα αυτοκίνητα ήταν λιγοστά . Περνούσαν μόνο ποδήλατα και κανένα μηχανάκι .

       Κάθε πρωί περνούσε ο γαλατάς με το ποδήλατο και άφηνε μπροστά από κάθε σπίτι ένα γυάλινο μπουκάλι γάλα « ΕΒΓΑ» . Λίγο αργότερα περνούσε ο παγοπώλης και οι νοικοκυρές βγαίναμε  για να αγοράσουμε πάγο . Τον βάζαμε στα ψυγεία πάγου για να διατηρούνται τα τρόφιμα .

        Η γειτονιά ήταν ήσυχη . Την αναστάτωναν τα γέλια και τα ξεφωνητά των παιδιών . Ωραία χρόνια …»

Δεύτερο κείμενο  :

  « Ήρθα στο Ίλιον το 1960 . Στη γειτονιά μου υπήρχαν λιγοστά σπίτια . Τριγύρω  χωράφια . Έρχονταν οι βοσκοί από τις γύρω περιοχές και βοσκούσαν τα πρόβατά τους και στο σημερινό ακόμα κέντρο του Ιλίου . Η ζωή ήταν σαν παραμύθι .

     Ο αέρας ήταν καθαρός , γιατί δεν υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα . Οι δρόμοι ήταν χωματόδρομοι , δεν υπήρχε άσφαλτος .

      Τα σπίτια ήταν απλά με αυλή και κήπο μπροστά . Βάζαμε πιπεριές , τομάτες , σκόρδα και διάφορα λαχανικά . Την άνοιξη η γειτονιά ήταν χαρά Θεού ! Όλοι οι κήποι γεμάτοι λουλούδια , παρ’ όλο που δεν είχαμε νερό και το αγοράζαμε , όλοι θέλαμε να έχουμε λουλούδια για να ομορφύνει το σπίτι μας και η ζωή μας . Μια δραχμή , δέκα τενεκέδες νερό από το νερουλά .   Αξέχαστα χρόνια …

      Τα καλοκαίρια κοιμόμαστε έξω στις αυλές και δε φοβόμαστε τίποτε . Οι άνθρωποι ήταν καλοί και ήμαστε όλοι σαν αδέρφια . Δεν υπήρχε ζήλια , γιατί στη γειτονιά μου ήμαστε όλοι ίσοι . Όλοι ήμαστε φτωχοί και προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε αυτά που ονειρευόμαστε . Το μεροκάματο ήταν φτηνό , αλλά τα καταφέρναμε στη ζωή . Δεν αγανακτούσαμε , όπως αγανακτούμε σήμερα .

       Καλύτερα απ’ όλους μας περνούσαν τα παιδιά . Παίζανε μες στα χωράφια , στις αλάνες  και στους δρόμους ξένοιαστα . Δεν υπήρχε κανένας φόβος , γιατί δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και οι άνθρωποι ήταν αγνοί .»

Τρίτο κείμενο :

     «Το σπίτι μου βρισκόταν σε μια μικρή γειτονιά σχεδόν στο μέσο της πόλης στο σημερινό Ίλιον. Τα σπίτια ήταν λιγοστά με μεγάλες αυλές .

Παντού χωράφια που τα έσπερνα σιτάρι . Έρχονταν βοσκοί με τα ζωντανά τους και βοσκούσαν . Τα  παιδιά όταν επέστρεφαν από το σχολείο πετούσαν τις σάκες τους και έπαιζαν με τα προβατάκια . Το παιχνίδι ήταν ατελείωτο . Όλα τα παιδιά φαίνονταν χαρούμενα .

      Οι άνθρωποι ήταν απλοί και φτωχοί . Καθώς η γειτονιά ήταν μικρή , ξέρανε ο ένας τον άλλον πολύ καλά . Τα απογεύματα οι νοικοκυρές καθόμαστε στα πεζούλια με τα εργόχειρά μας και λέγαμε τα νέα μας . Αργά έρχονταν οι άντρες από τη δουλειά . Τα παιδιά μόλις τους αντίκριζαν έτρεχαν να τους υποδεχτούν με χαρά και να τους ζητήσουν να μείνουν λίγη ακόμη ώρα έξω για παιχνίδι .

       Οι δρόμοι ήταν χωματόδρομοι και όταν το χειμώνα έβρεχε ήταν γεμάτοι λάσπες . Στο τέλος του δικού μου δρόμου υπήρχε θερινός κινηματογράφος . Ήταν η μοναδική διασκέδαση  μικρών και μεγάλων .

       Νιώθαμε ασφάλεια τότε και δε φοβόμαστε κανέναν , γιατί έκαναν συχνά οι χωροφύλακες  πεζοί περιπολίες .

       Θυμάμαι ακόμα την ουρά που κάναμε οι γυναίκες στην κεντρική βρύση με τους τενεκέδες για να αγοράσουμε νερό . Κουραζόμαστε πολύ τότε . Παρ’ όλα αυτά νοσταλγώ την παλιά μου γειτονιά και δε μου αρέσει καθόλου η σημερινή μου , εδώ στην ίδια πόλη .»

Τέταρτο κείμενο :

     « Στα χρόνια μου οι περισσότεροι δρόμοι ήταν  χωματόδρομοι . Στις γειτονιές άρχιζαν να εμφανίζονται τα πρώτα λεωφορεία .

       Στους δρόμους υπήρχαν πλανόδιοι πωλητές από το πρωί . Ο γαλατάς , ο παγοπώλης , ο νερουλάς , ο καρεκλάς , ο ψαράς , ο μανάβης  με τα κάρα τους περνούσαν από τις γειτονιές .

       Τα παιδιά μέσα στις γειτονιές παίζανε ξένοιαστα . Υπήρχαν πολλές αλάνες για παιχνίδι .

        Το καλοκαίρι περνούσε ο παγωτατζής με το καροτσάκι του και ο δρόμος γέμιζε από τα ξεφωνητά των παιδιών .»

 Πέμπτο κείμενο :

    « Μεγάλωσα σε μια γειτονιά στο λόφο Αξιωματικών . Το σπίτι μου ήταν μπροστά από ένα λόφο με στάχυα .

       Το πρωί μας ξυπνούσε το κουδουνάκι του γαλατά . Ο κυρ- Στέλιος κάθε πρωί φώναζε : «Φρέσκο γάλα , φρέσκο γιαούρτι». Με το που ακούγαμε το κουδουνάκι ανοίγαμε την πόρτα και βρίσκαμε το γυάλινο μπουκάλι με το γάλα στο σκαλοπάτι και το γαλατά να μας καλημερίζει φεύγοντας .

       Τα απογεύματα μετά το διάβασμα μαζεύονταν όλα τα παιδιά της γειτονιάς και παίζανε στην αυλή του σπιτιού μου . Είχε πολλά δέντρα , όπως μηλιά , πορτοκαλιά , βερυκοκιά και μεγάλες γλάστρες με γιασεμιά, σκυλάκια , βιγόνιες που τα φρόντιζα κάθε μέρα . Στα παιδιά άρεσε πιο πολύ να παίζουν στο λόφο με τα στάχυα . Τα αγαπημένα τους παιχνίδια ήταν το κρυφτό και τα μήλα . Καθώς έπαιζαν τα παιδιά , εμείς βγάζαμε καρεκλάκια έξω από το σπίτι και πλέκαμε ή κεντούσαμε παρέα  με τις άλλες γυναίκες συζητώντας και γελώντας .

         Τα απογεύματα του καλοκαιριού τα παιδιά περίμεναν να δουν από την ανηφορίτσα το λευκό καροτσάκι με την μπλε τεντούλα και τα σημαιάκια …Ήταν ο χαμογελαστός παγωτατζής μας . Φώναζε : « Ελάτε παιδιά , παγωτά βανίλια και σοκολάτα χωνάκι» . Έτρεχαν όλα τα παιδιά με μια δραχμή στο χέρι να αγοράσουν παγωτό .

         Ακόμα θυμάμαι ότι κάθε χρόνο του Αϊ – Γιαννιού  εμείς οι μεγάλοι μαζεύαμε ξύλα , ανάβαμε φωτιά και όλοι μικροί και μεγάλοι πηδούσαμε πάνω απ’ αυτήν .

         Σήμερα η παλιά μου γειτονιά έχει εντελώς διαφορετική όψη . Οι δρόμοι είναι στενοί και ο λόφος είναι γεμάτος πολυκατοικίες .»

ΣΧΟΛΙΑ  

      Διαβάζοντας όλα τα κείμενα που είχαμε συγκεντρώσει , αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι

 α) ότι σε όλα γινόταν λόγος για ήσυχους , καλούς , αγνούς ανθρώπους .

 β) ότι τα παιδιά έπαιζαν ξένοιαστα σε ανοιχτούς χώρους και όχι σε στενά διαμερίσματα και παιδότοπους

γ) ότι οι γειτονιές είχαν ευωδιές  και χρώματα .