|
Από τις μαθήτριες της ΣΤ1 - Βασιάννα Κιούση Ζούλα
Καλλιόπη Ένη Δαδίτσου Βάλια Γκίκα
Οικονομική κρίση & Μετανάστες
Η οικονομική κρίση έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας!! Έχει γίνει πια
ρουτίνα & συνηθισμένη καθημερινότητα
Όλοι εμείς λοιπόν οι Έλληνες, την έχουμε
νιώσει πολύ έντονα και την έχουμε σχεδόν αποδεχτεί σαν κάποιο αναγκαίο κακό!
Τι γίνεται όμως με τους μετανάστες; Αυτοί αντιμετωπίζουν τουλάχιστον τα διπλάσια
προβλήματα από εμάς! Κι αυτό διότι οι μετανάστες δυσκολεύονται σίγουρα με τη
γλώσσα, την ελληνική κουλτούρα, με τις συνήθειες που ίσως πρέπει να τηρούνε και
οι ίδιοι, αντιμετωπίζουν τον ρατσισμό και τη κακία μερικών στενόμυαλων. Πρέπει
να παραδεχτούμε πως οι περισσότεροι από εμάς, τους αντιμετωπίζουμε σαν πολίτες
δευτέρας κατηγορίας!
Οι πιο πολλοί μετανάστες έρχονταν για να βρουν στην Ελλάδα, ή και σε όποιο άλλο
μέρος πηγαίνανε, μία καλύτερη ζωή, παραπάνω χρήματα, μια ασφάλεια που ίσως να
μην την είχαν στη χώρα τους τη δεδομένη στιγμή. Έτσι τώρα στην Ελλάδα, συναντάς
μετανάστες από πολλές διαφορετικές χώρες όπως: Αλβανία, Ρωσία, Ρουμανία,
Πακιστάν, Αίγυπτο, Συρία, Πολωνία κ. άλ.
Στην αρχή όταν είχαν πρωτοέρθει αυτοί οι άνθρωποι, έζησαν κάποιες καλές εποχές
σχετικά, από άποψη οικονομική. Πολλοί δικοί μας Έλληνες δεν πήγαιναν να
δουλέψουν σε διάφορες βαριές δουλειές, όπως στις αγροτικές εργασίες, στις
οικοδομές ως εργάτες, σε μηχανουργεία και σε άλλες παρόμοιες εργασίες, οπότε
προσλαμβάνανε αναγκαστικά ξένους. Παρόλο που τα μεροκάματα που τους δίνανε ήταν
χαμηλά, που τους είχαν ανασφάλιστους και που οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν πολλές
απαιτήσεις, κατάφεραν με οικονομία και σύνεση να εξοικονομήσουν αρκετά χρήματα
και να αγοράσουν σπίτια και αυτοκίνητα στην Ελλάδα. Να φτιάξουν δηλαδή τη δική
τους περιουσία εδώ.
Κάποια στιγμή βέβαια άρχισαν και εκείνοι να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και να
ζητούν περισσότερα προνόμια και αμοιβές και τα κατάφεραν κατά ένα μέρος να το
πετύχουν. Τώρα όμως, εν όψει οικονομικής κρίσης οι περισσότεροι είναι άνεργοι,
αλλά και μερικές φορές παγιδευμένοι και στη χώρα που έχουν έρθει, γιατί δεν
έχουν λεφτά ή χαρτιά για να πάνε κάπου αλλού, ή να γυρίσουν πίσω. Με
αποτέλεσμα να ζούνε μια εξαθλιωμένη ζωή, να μένουν πολλοί μαζί σε μικρά υπόγεια
διαμερίσματα, να κάνουν δουλειές του ποδαριού όπως το να καθαρίζουν τα παρμπρίζ
των αυτοκινήτων στα φανάρια, ή να πουλάνε κουλούρια στους δρόμους, ή να πουλάνε
φθηνά μικροαντικείμενα σε διάφορα μεγάλα περάσματα δρόμων και σε φανάρια, ή
ακόμα να πουλάνε CD και λαχεία. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι που αναγκάζονται να
οδηγηθούν στο κλέψιμο για να ζήσουν ή και σε χειρότερα πράγματα.
Παρ΄ όλα αυτά πρέπει να καταλάβουμε πως για όλα τα δεινά που θεωρούμε ότι μας
τύχανε, δεν φταίνε οι μετανάστες. Θεωρώ πως όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης για
αυτή την κατάσταση και που δεν κάνουμε κάτι για να διαμαρτυρηθούμε, ή να
καλυτερέψουμε τη κατάσταση και απλά έχουμε αποδεχτεί τη μοίρα μας.
Όπως επίσης, δεν φταίνε οι μετανάστες για την οικονομική κρίση που επικρατεί .
Ούτε πρέπει να τους κατηγορούμε ότι μας πήραν τις δουλειές. Όταν οι ίδιοι οι
Έλληνες αρνούνται να δουλέψουν σε βαριές εργασίες, αρνούνται να δουλέψουν ως
εργάτες, είτε γιατί βαριούνται, είτε γιατί το θεωρούν κουραστικό και δύσκολο,
τότε δε μας φταίνε οι μετανάστες που βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά από εμάς. Εγώ
από ότι βλέπω οι περισσότεροι κυνηγάνε μια θέση σε γραφείο, όλοι θέλουνε να
βγάλουμε ένα πανεπιστήμιο, να μπούνε στο Δημόσιο, ή σε κάποια τράπεζα και να
βγάλουμε γενικά εύκολα και άνετα χωρίς κούραση κάποια χρήματα. Σίγουρα είναι
δύσκολα τα πράγματα αλλά πιστεύω πως όποιος θέλει να δουλέψει πραγματικά κάτι θα
βρει έστω και για προσωρινά, για να μην πεινάει. Αυτό προσπαθούν να κάνουν κι οι
μετανάστες. Θεωρούν ότι η δουλειά δεν είναι ντροπή και όπου βρουν εργάζονται.
Τρέχουν, αγωνίζονται. Δεν κάθονται στα καφενεία και στις καφετέριες να κλαίνε τη
μοίρα τους. Απλά τώρα λόγω κρίσης, κάποιοι εργοδότες προτιμούν περισσότερο να
προσλάβουν έλληνες, παρά τους ξένους και έτσι αντιμετωπίζουν και αυτοί δυσκολίες
στην εύρεση εργασίας. Ή ο κλάδος που ασχολιόντουσαν, όπως για παράδειγμα στην
οικοδομή, περνάει τρομερή κρίση και δεν υπάρχουν πια δουλειές για να πάνε, άρα
μένουν άνεργοι αφού δεν ξέρουν κάποια άλλη τέχνη να κάνουν.
 Ας
μην είμαστε λοιπόν τόσο ρατσιστές και ας αγκαλιάσουμε σε αυτή τη δύσκολη εποχή
που περνάμε αυτούς τους ανθρώπους. ’νθρωποι είναι και αυτοί σαν εμάς, με
οικογένειες, παιδιά, αγωνίες, φοβίες και με ανάγκες σαν τις δικές μας. Ας μην
κοιτάμε να «φάμε ο ένας τον άλλον» τώρα που δυσκολευόμαστε, αλλά να κοιτάξουμε
να αγκαλιαστούμε όλοι μαζί και να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Να αντιμετωπίσουμε
την οικονομική κρίση σαν κάτι προσωρινό που θα φύγει και ας μην παρασυρόμαστε
από τα μεγάλα θλιβερά λόγια των εφημερίδων και των τηλεοράσεων που μας κάνουν να
τρομοκρατούμαστε. Ας πάρουμε εμείς την κατάσταση στα χέρια μας.
Ειδικά εμείς τα παιδιά που είμαστε το αυριανό μέλλον του κόσμου, ας ενώσουμε τις
φωνές μας όλα μαζί για να ξυπνήσουμε και τους μεγάλους:
Παιδιά όλου του κόσμου ενωθείτε,
ξεχάστε τη μιζέρια και αντισταθείτε,
ναι, ναι αντισταθείτε!
Δεν μας νοιάζει τι κάνουν οι μεγάλοι,
αν θέλουν να χαλάνε τη ζωή τους,
να κάνουν και σπατάλη,
έχουμε δικαίωμα να φτιάξουμε έναν κόσμο,
γεμάτο από ελπίδα, αγάπη, χωρίς τον τρόμο!
Ναι, ναι αντισταθείτε!
Τι και αν μας λένε πως δεν υπάρχει ελπίδα,
τούμπα θα γυρίσουμε τον κόσμο,
θ αλλάξουμε σελίδα,
τι και αν μας λένε για τα οικονομικά
εμείς θα προχωράμε μπροστά κανονικά.
Φόβος στα μάτια ποτέ να μην υπάρχει,
όσο υπάρχουν άνθρωποι υπάρχει και αγάπη!
Ένα άρθρο γραμμένο από τη ΒΑΣΙΑΝΝΑ ΚΙΟΥΣΗ.
Μαθήτρια της ΣΤ1 Μια διαφορετική συνέντευξη
Η Διονυσία Κλαρινετατζή γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας και είναι
απόφοιτος του Ιόνιου Πανεπιστήμιου όπου σπούδασε Ιστορία. Σήμερα είναι δασκάλα
και διδάσκει στη Σχολή του Ρέικι όλα τα επίπεδα του Ρέικι, καθώς και πολλά άλλα
σεμινάρια πνευματικής ανάπτυξης. Είναι εκδότρια του περιοδικού Reiki Time,
ιδρυτικό μέλος του Πανελληνίου Συλλόγου Ρέικι, καθώς και διοργανώτρια του
Πανελληνίου και Διεθνούς Φεστιβάλ Ρέικι. Tο Ρέικι είναι μια ιαπωνική θεραπευτική
τέχνη που εφαρμόζει το απλό και φυσικό άγγιγμα των χεριών πάνω στο σώμα για τη
μετάδοση ζωτικής ενέργειας. Είναι μια εναλλακτική ολιστική θεραπεία για το σώμα,
το νου και το πνεύμα του ανθρώπου. Είναι μια ασφαλής, απλή και φυσική
θεραπευτική τεχνική που χρησιμοποιεί τη μετάδοση ζωτικής ενέργειας με το άγγιγμα
των χεριών.
Η Σχολή του Ρέικι, Αθήνα / Παράρτημα: Μενίδι, Αχαρναί
Τηλ.- fax: 210-2440790 - κιν: 6945 858173
e-mail: dionysia@reiki.gr
Βασιάννα: - Βλέπετε την οικονο΅ική κρίση όπως οι άλλοι άνθρωποι; Πιστεύετε πως
θα
διαρκέσει;
Κα. Διονυσία: - Η οικονο΅ική κρίση είναι ΅ία κατάσταση που καθρεφτίζει στην
ουσία την κρίση αξιών ΅ίας ανθρωπότητας ΅ε χα΅ηλό επίπεδο αγάπης,
αλληλοεκτίμησης και αυτοσεβασμού. Μίας ανθρωπότητας ΅ε χα΅ηλό δείκτη πνευ΅ατικής
ευφυΐας και έντονα τα ση΅άδια του ανταγωνισ΅ού, της διαφθοράς, της εκμετάλλευσης
και της αδικίας. Κατά τη γνώ΅η ΅ου η οικονο΅ική κρίση αποτελεί "αναγκαίο κακό",
καθώς δυστυχώς ΅όνο ΅έσα από τον τρόπο αυτό, δίνεται η ευκαιρία στους ανθρώπους
να επανεξετάσουν τα λάθη τους και τις επιλογές τους, να έρθουν πιο κοντά στον
εαυτό τους και να αναρωτηθούν "τι πηγαίνει στραβά", ώστε να ανασυγκροτήσουν τις
ζωές τους ΅έσα από νέα πρότυπα και τρόπο ζωής, ΅έσα από νέες βάσεις πιο κοντά
στην αλήθεια τους και τις πραγματικές τους ανάγκες.
Οι άνθρωποι συ΅βαίνει σε περιόδους εύκολες να επαναπαύονται και να ΅ην
προσπαθούν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Και ΅όνο σε περιόδους δύσκολες και ΅εταβατικές,
όπως η τωρινή- καθώς κλονίζονται συθέ΅ελα από τις συνεχείς ανατροπές,
αφυπνίζονται ψάχνοντας τρόπους ουσιαστικής αντι΅ετώπισης των προβλη΅άτων τους.
Επανεξετάζουν τα λάθη τους, αλλάζουν τους εαυτούς τους, συ΅πονούν περισσότερο
τους συνανθρώπους τους, αναπτύσσουν ΅ία πιο ζεστή ποιότητα της ψυχής τους ΅έσα
από την -απαραίτητη πια για την επιβίωσή τους -εσωτερική αναζήτηση. Και η
οικονο΅ική κρίση δίνει αυτή την ευκαιρία, καθώς κλυδωνίζεται η βάση τους, που
είναι η επιβίωση. Όπως προείπα είναι ένα "αναγκαίο κακό" που ΅πορεί ωστόσο να
οδηγήσει σε ΅εγάλες αλλαγές θετικότερες και φωτεινότερες. Πιστεύω πως η κρίση
αυτή των αξιών θα κρατήσει για αρκετά χρόνια. Εί΅αστε ακό΅η στην αρχή και έχου΅ε
πολλά να δού΅ε. Θα εξαρτηθεί φυσικά και από την ευφυΐα ΅ε την οποία οι άνθρωποι
θα ανταποκριθούν σε αυτή τη ρευστότητα ζωής. Όσο γρηγορότερα αφυπνιστού΅ε, τόσο
ευκολότερα και α΅εσότερα θα την ξεπεράσου΅ε!
Β: - Σας έχει επηρεάσει προσωπικά εσάς η κρίση και πως;
Κα. Δ.: - Η αλήθεια είναι πως δεν έχω επιτρέψει να ΅ε επηρεάσει. Πιστεύω πως
είναι στο χέρι ΅ας να βγού΅ε κερδισ΅ένοι ΅έσα από ΅ία τέτοια κατάσταση.
Προσωπικά, έχω κλείσει τελείως την τηλεόραση. Στους ανθρώπους που τα βλέπουν όλα
΅αύρα τους παροτρύνω συνέχεια να σκέφτονται θετικά. Όταν πιάνω τον εαυτό ΅ου να
θυ΅ώνει και να ε΅πλέκεται συναισθη΅ατικά σε αυτή την κατάσταση, α΅έσως του
υπενθυ΅ίζω ΅ία ΅εγάλη αλήθεια: " η πηγή της αφθονίας, του πλούτου και της
ευη΅ερίας, η πηγή της ευτυχίας και της καλοτυχίας είναι ΅έσα στην καρδιά ΅ας".
Ε΅είς εί΅αστε οι δη΅ιουργοί της ζωής ΅ας και στην πραγ΅ατικότητα ο πλούτος ΅ας
δεν εξαρτάται από κα΅ία κυβέρνηση, κα΅ία κατάσταστη εξωτερική, κανένα παράγοντα
έξω από τον εαυτό ΅ας. Ο εξωτερικός πλούτος και η αφθονία είναι το καθρέφτισ΅α
ενός εσωτερικού πλούτου, ΅ίας πλούσιας καρδιάς από αγάπη και ενός πλούσιου νου
από ιδέες και δη΅ιουργικότητα. Προσωπικά, έχω αναλάβει την ευθύνη της ζωής και
του εαυτού ΅ου και συνειδητά .δη΅ιουργώ ΅έσα από θετική σκέψη και αγάπη την
καθη΅ερινότητά ΅ου. Και πίστεψέ ΅ε, έχω καταφέρει να ζω ήρε΅α, ουσιαστικά,
δη΅ιουργικά, αληθινά και χαρού΅ενα .: Και αυτό είναι το ΅ήνυ΅ά ΅ου και η αλήθεια
΅ου. Στον κόσ΅ο ΅ου και την καθη΅ερινότητά ΅ου-δεν έχει θέση κα΅ία οικονο΅ική
κρίση, κα΅ία φτώχια, κανένα άγχος και πόνος. Μόνο χαρά, αγάπη, φως, υπηρεσία και
προσφορά.
Β: - Ποια συ΅βουλή θα δίνατε στους ανθρώπους για να έχουν περισσότερη
αισιοδοξία?
Κα. Δ.: - Τα πάντα είναι στο χέρι ΅ας! Ε΅είς δη΅ιουργήσα΅ε την οικονο΅ική κρίση,
ε΅είς και θα τη θεραπεύσου΅ε, θα την ξεπεράσου΅ε! Όσο βυθιζό΅αστε στην
αρνητικότητα των η΅ερών τόσο απο΅ακρυνό΅αστε από τον εαυτό ΅ας και τελικά την
ουσιαστική λύση. Χρειάζεται αυτογνωσία, αυτοαγάπη, αυτοσεβασ΅ό που θα οδηγήσει
στην ανακάλυψη ΅ίας ΅εγάλης αλήθειας: πως όλοι εί΅αστε ένα! Δεν έχου΅ε τίποτα να
διαχωρίσου΅ε, δεν υπάρχει λόγος για αντιπαλότητα, ανταγωνισ΅ό και διαχωρισ΅ό.
Ούτε έχου΅ε στην πραγ΅ατικότητα την ανάγκη ΅ίας οικονο΅ικής κρίσης (που στην
ουσία είναι ΅ία κρίση συνείδησης) για να ΅ας το υπενθυ΅ίσει. Ξεκίνα από σή΅ερα,
εσύ ως άτο΅ο, να αλλάζεις. Σκέψου θετικά, νιώσε συ΅πόνια για τα προβλή΅ατα των
άλλων, πρόσφερε αγάπη, ευγένεια και καλοσύνη. Γίνε ο εαυτός σου, ζήσε την
αλήθεια σου και θα δεις πως αυτό θα έχει ΅ία ΅ετα΅ορφωτική επιρροή και στους
γύρω σου. Η χαρά είναι ΅εταδοτική, η καλή διάθεση και η θετικότητα είναι ΅εταδοτική.
Χρειαζό΅αστε χαρούμενους και αισιόδοξους ανθρώπους, πλούσιους εσωτερικά που θα
φέρουν σταδιακά την αφθονία τους προς τα έξω, προς το σύνολο, την κοινωνία.
Ε΅πιστεύσου ΅ε σε αυτό και θα βγεις ΅όνο κερδισ΅ένη!
Εδώ παρουσιάζεται μια τελείως διαφορετική άποψη για την οικονομική κρίση, που
μας γεμίζει με αισιοδοξία, ότι ίσως τελικά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται
και ίσως κάποιοι θέλουν να μας τα παρουσιάζουν αλλιώς, για να μη μας αφήνουν
περιθώριο να δραστηριοποιηθούμε και να φύγουμε από τη κρίση, αλλά μας θέλουν να
βουλιάζουμε στη μιζέρια και στην απελπισία. Βέβαια όταν κάποιος έχει πρακτικά
προβλήματα επιβίωσης και είναι άνεργος τότε ίσως είναι πιο δύσκολα τα πράγματα,
αλλά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Με θετική σκέψη όλα γίνονται!
Ευχαριστούμε πάρα πολύ την κυρία Διονυσία Κλαρινετατζή για τον πολύτιμο
χρόνο
που μας διέθεσε και που μας έδωσε αυτή την καταπληκτική συνέντευξη, γιατί
πιστεύω πως
είναι σημαντικό στη δύσκολη εποχή που ζούμε να ακούγονται και κάποιες αισιόδοξες
και
ελπιδοφόρες απόψεις, που θα μας βοηθήσουν να δούμε τα πράγματα με θετικότητα.
Συνέντευξη της ΒΑΣΙΑΝΝΑΣ ΚΙΟΥΣΗ ΣΤ1 Συνέντευξη από έναν
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ
Το θέμα τις εργασίας μου είναι η οικονομική κρίση και έτσι δεν μπορώ να
παραβλέψω ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του τόπου που είναι οι μετανάστες. Ας
δούμε λοιπόν πως βλέπουν οι μετανάστες την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Πήρα
συνέντευξη από τον κύριο ΝΤΙΝΤΟ ΑΛΤΙΝ, έναν νέο άντρα 31 ετών από την ΑΛΒΑΝΙΑ.
Βασιάννα: κ. ΝΤΙΝΤΟ πότε πρωτοήρθατε στην Ελλάδα?
κ. Ντίντο: Στην Ελλάδα ήρθα κατά τα τέλη του 1996, μόλις εγκατέλειψα τις σπουδές
μου στην Ιταλία για οικονομικούς λόγους. Στην αρχή ήρθα με τη σκέψη απλά να
γνωρίσω την Ελλάδα και τους έλληνες. Είχα ακούσει πάρα πολλά για την πατρίδα
σας, γιατί από πολύ μικρός μου μίλαγε ο παππούς μου για τη χώρα σας. Είχε επαφή
με πολλούς έλληνες από παλιά. Ζούσε κοντά στα σύνορα Αλβανίας - Ελλάδας και
αντάλλασσε προϊόντα με τους έλληνες εκεί.
Βασιάννα: Από τότε ζείτε μόνιμα και εργάζεστε εδώ στην Ελλάδα?
κ. Ντίντο: Ακριβώς. Στην αρχή τα έβλεπα τα πράγματα εδώ σαν περιπέτεια.
Σιγά-σιγά άρχισα να μαθαίνω τα ελληνικά και ήρθα κοντά στους ανθρώπους εδώ.
Κατάλαβα ότι μου άρεσε πολύ αυτή η χώρα, βρήκα δουλειά, έκανα πολλούς φίλους και
αποφάσισα να εγκατασταθώ μόνιμα.
Βασιάννα: Τι γνώμη έχετε για την οικονομική κρίση?
κ. Ντίντο: Θεωρώ ότι είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και έχει φέρει μεγάλες δυσκολίες
στη ζωή μας. Πιστεύω ότι η κρίση είναι δημιούργημα των λαθών που έκαναν οι
κυβερνήσεις από διάφορες χώρες, που δε διαχειρίστηκαν σωστά τα οικονομικά τους,
όπως συνέβηκε και εδώ στην Ελλάδα. Η ουσία είναι πως ο απλός κόσμος δυσκολεύεται
πάρα πολύ να τα βγάλει πέρα στην καθημερινή του ζωή. Το βιοτικό τους επίπεδο
έχει υποβαθμιστεί. Χάνουν τις περιουσίες που με τόσο κόπο είχαν μαζέψει τόσα
χρόνια, αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους, χάνουν τα σπίτια τους, μένουν
άνεργοι.
Βασιάννα: Εσείς προσωπικά έχετε επηρεαστεί από την κρίση και αν ναι πόσο πολύ?
κ. Ντίντο: Φυσικά και έχω επηρεαστεί και εγώ. Αρκετά μάλιστα. Δυστυχώς το
επάγγελμα που έχω ακολουθήσει εδώ στην Ελλάδα είναι αυτό του οικοδόμου. Είναι
ένα επάγγελμα που έχει υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα στην οικονομική κρίση που
περνάμε. Οι δουλειές έχουν λιγοστέψει κατά πολύ και αυτές που υπάρχουν είναι
τόσες λίγες και εμείς πια τόσοι πολλοί, που ποιος να πρωτοδουλέψει. Αλλά και
δουλειά να βρεις, ή δεν σε πληρώνουν αμέσως, ή είναι τόσο μικρό το μεροκάματο
που ίσα - ίσα σου φτάνει για να φας. Ένσημα δεν μας κολλάνε πια, με αποτέλεσμα
να δυσκολεύομαι να ανανεώσω τα χαρτιά παραμονής μου, μιας και εγώ έχω έρθει από
τη χώρα μου σαν οικονομικός μετανάστης και πρέπει να δουλεύω συνέχεια για να
δικαιολογώ την παρουσία μου στην Ελλάδα.
Σε λίγο μου τελειώνει και η ασφάλιση στο ΙΚΑ και δεν θα μπορώ να την ανανεώσω
λόγω έλλειψης ενσήμων. Ειλικρινά σε αυτή την απελπιστική κατάσταση δεν είμαι
μόνο εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι μετανάστες που ξέρω. Είτε Αλβανοί σαν εμένα,
είτε Πακιστανοί, Σύριοι, Αιγύπτιοι. Προσπαθώ όμως να μην το βάλω κάτω. Να το
παλέψω. Δεν χάνω το κουράγιο μου και πάντα πιστεύω πως κάτι θα γίνει στο τέλος
και θα στρώσουν τα πράγματα!
Εξάλλου, έχω δεθεί πια συναισθηματικά με αυτήν την Χώρα, έχω δημιουργήσει
πολλούς φιλικούς δεσμούς, μιας και έχω φύγει από τη χώρα μου στα 16 και μου
είναι δύσκολο να γυρίσω πίσω μόνιμα στην Αλβανία, ακόμα και αν όλη η οικογένειά
μου είναι εκεί. Είμαι τόσα χρόνια στην Ελλάδα που τη θεωρώ σαν δεύτερη πατρίδα
μου. Την χώρα μου την αγαπώ και τη σέβομαι, απλά συνήθισα εδώ τόσα χρόνια. Αλλά
και να γυρνούσα πίσω τι θα έκανα? Δεν υπάρχουν και πολλές δουλειές ούτε στην
Αλβανία, έχω αποκοπεί και από φίλους και γνωστούς, που μου φαίνεται πολύ δύσκολο
να ζήσω εκεί. Πιο ξένος θα αισθάνομαι εκεί από εδώ. Ειλικρινά άσχημο πράγμα η
μετανάστευση! Να θεωρείσαι ξένος και εδώ, ξένος πια και στην ίδια σου τη χώρα!
Βασιάννα: Σας καταλαβαίνω απόλυτα. Αλλά μ΄ αρέσει που το αντιμετωπίζετε τόσο
ψύχραιμα και λογικά και που τα λόγια σας κρύβουν μια αισιοδοξία για το μέλλον!
Να σας κάνω άλλη μια ερώτηση προσωπική. Έχετε παντρευτεί και αν ναι πως τα
βγάζετε πέρα?
κ. Ντίντο: Όχι προς το παρόν είμαι εργένης. Είμαι ήδη 31 χρονών και στην πατρίδα
μου μπορώ να πω πως θεωρούμαι γεροντοκόρος! Όλοι στην ηλικία μου έχουν
παντρευτεί ήδη και έχουν κάνει και παιδιά. Εγώ όμως πάντα σκεφτόμουν διαφορετικά
και πιο μοντέρνα. Ήθελα να τακτοποιηθώ πρώτα οικονομικά και μετά να κάνω
οικογένεια. Σήμερα με την οικονομική κρίση που περνάμε χαίρομαι γι αυτή μου την
απόφαση. Δεν θα θελα να χω παιδιά και να μην μπορώ να τα θρέψω. Τουλάχιστον τώρα
αν δεν έχω δουλειά και δεν έχω να φάω, πεινάω μόνος μου και δεν χρειάζεται να
στεναχωριέμαι και για την οικογένειά μου. Ξέρω πολλούς συναδέλφους μου που δεν
ξέρουν τι να κάνουν για να θρέψουν τις οικογένειές τους! Παρ΄ όλο όμως που δεν
έχω παντρευτεί δεν αισθάνομαι εδώ μόνος. Στην Ελλάδα γνώρισα καταπληκτικούς
ανθρώπους, που με βοήθησαν πάρα πολύ σε ότι δυσκολίες και αν περνούσα, που μου
στάθηκαν και που μου έδωσαν την αγάπη και την φιλία τους. Επ' ευκαιρίας μέσα από
αυτή τη συνέντευξη θα ΄θελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της
καρδιάς μου σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου. Στη ζωή μου στην
Ελλάδα γνώρισα πολλούς ρατσιστές, αλλά γνώρισα περισσότερους υπέροχους ανθρώπους
που θεωρώ τιμή μου που με έκαναν φίλο τους και που με θεώρησαν δικό τους άτομο!
Βασιάννα: Θα θέλατε να μας προσθέσετε κάτι τελευταίο για την οικονομική κρίση
που περνάμε, μια συμβουλή ίσως?
κ. Ντίντο: Να μην απελπιζόμαστε και να μη το βάζουμε κάτω. Όλοι μαζί εμείς ο
απλός λαός όπως μας θεωρούνε, ξένοι και Έλληνες, εμείς που είμαστε ακόμα
άνθρωποι, να ενωθούμε και να προσπαθήσουμε για το κοινό καλό και για να δούμε
πως θα βγούμε από αυτό το αδιέξοδο της οικονομικής κρίσης που μας έβαλαν οι
μεγάλοι. Και είμαι σίγουρος πως η ανθρωπιά θα επικρατήσει στο τέλος και θα
νικήσει τη κρίση και το χρήμα!
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ από έναν ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ
Πήραμε συνέντευξη από έναν ταχυδρομικό υπάλληλο που μοιράζει γράμματα στο κέντρο
της Αθήνας και θεωρούμε ότι έχει μια περισσότερη εμπειρία, μιας και έρχεται σε
επαφή καθημερινά με πολύ κόσμο, ακόμα και με μετανάστες. Είναι ο κύριος
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ και τον ευχαριστούμε ειλικρινά για το χρόνο που μας
διέθεσε.
 - Γεια
σας, κάνουμε μια εργασία στην τάξη μου για την οικονομική κρίση και θα θέλαμε
την άποψη σας. Είσαστε ταχυδρόμος και βλέπουν πολλά τα μάτια σας κάθε μέρα στους
δρόμους που γυρνάτε και σε τόσα σπίτια που μπαίνετε για να μοιράσετε γράμματα.
Αρχικά, πέστε μου πόσο εσάς σας έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση;
-Όσο και αν θέλω να σκεφτώ θετικά η οικονομική κρίση με έχει επηρεάσει πάρα πολύ
και μένα. Με έχει φοβίσει η όλη κατάσταση και προσπαθώ να είμαι πιο μαζεμένος
στις αγορές μου και πιο προσεκτικός στα έξοδά μου.
- Ξέρετε κάποιους ανθρώπους, που να ψάχνουν κυριολεκτικά στα σκουπίδια να βρουν
φαΐ;
- Δεν τους έχω δει με τα μάτια μου ακόμα, αλλά ακούω πολλές τέτοιες ιστορίες.
Όπως ακούω και για ανθρώπους που περιμένουν να τελειώσει μια υπαίθρια λαϊκή, για
να μαζέψουν τα περισσεύματα, τα σάπια λαχανικά και φρούτα και ότι άλλο πεταμένο
βρούνε από τρόφιμα, για να πάρουν κάτι να φάνε στο σπίτι τους. Αλλά ακούω και τα
παράπονα τα καθημερινά του κόσμου στα σπίτια που πάω να μοιράσω γράμματα, τις
οικονομικές τους στεναχώριες. Τους πάω όλο λογαριασμούς που μένουν απλήρωτοι,
ακόμα και ειδοποιήσεις για κατασχέσεις από διάφορα χρέη τους. Απελπιστική
κατάσταση ειλικρινά! Ήξερα ανθρώπους με μαγαζιά, ή άλλους αρκετά ευκατάστατους
που τώρα αγγίζουν τα όρια της φτώχειας. Τα περισσότερα μαγαζιά κλείνουν στην
Πατησίων που δουλεύω και όλοι είναι τρομερά απελπισμένοι και φοβισμένοι με την
κατάσταση που επικρατεί.
-Κάποιες άλλες περιπτώσεις ίσως που έχετε συναντήσει και που είναι αποτέλεσμα
της οικονομικής κρίσης;
-Έχω δει να γίνονται μικροκλοπές στις λαϊκές, να κλέβουνε κοσμήματα ή τσάντες
ειδικά στους ηλικιωμένους. Ανθρώπους να έχουν κομμένο φως και τηλέφωνο στα
σπίτια τους. Να μην έχουν λεφτά ούτε για πετρέλαιο για να ζεσταθούν.
-Πέστε μας, θεωρείτε πως υπάρχει κάποιο περιθώριο αισιοδοξίας;
-ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ!! Η κατάσταση είναι τραγικά δύσκολη και γενικότερα βλέπω λιγοστό
φως στο βάθος του τούνελ
Θεωρώ πως θα δούμε ακόμα χειρότερες εποχές να
έρχονται και πως αυτά είναι ακόμη η αρχή. Θέλω επίσης να προσθέσω ότι Ο
ΚΑΘΕΝΑΣ πρέπει να προσέχει πάρα πολύ, να μειώσει αρκετά πράγματα, να μην
χρησιμοποιεί δανεικά χρήματα, να μην ξοδεύει ακατάσχετα, για να μη βρεθεί σε
δεινή οικονομική θέση!
-Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας.
-Και εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Συνέντευξη των μαθητριών της Στ 1:
ΒΑΣΙΑΝΝΑΣ ΚΙΟΥΣΗ & ΒΑΛΙΑΣ ΓΚΙΚΑ ΑΝ ΔΕ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ
ΚΡΙΣΗ! - μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη
Η κα. Ελευθερία Ζερμπίνη είναι δασκάλα του Ρέικι, με πολλές ειδικεύσεις και
σεμινάρια και ταυτόχρονα δουλεύει
σαν ιδιωτική υπάλληλος.
Βασιάννα: - Τι γνώμη έχετε για την οικονο΅ική κρίση;
Κα. Ελευθερία: - Σ΄ ευχαριστώ πολύ που μου δίνεις τη δυνατότητα να πω τη γνώμη
μου γι αυτό το θέμα, μιας και εγώ θέλω να βλέπω τα πράγματα κάπως διαφορετικά
από τον τρόπο που μας τα παρουσιάζουν. Θεωρώ πως η οικονομική κρίση δεν είναι
φαινόμενο σημερινό. Υπήρχε και παλιά και η συγκεκριμένη κρίση έχει ξεκινήσει από
πολύ καιρό πριν, αλλά κορυφώνεται στις μέρες μας. Η κοινωνία δυστυχώς οδηγήθηκε
σε αυτή την κατάσταση, γιατί σταματήσαμε να είμαστε άνθρωποι. Ο καθένας κοίταξε
τον εαυτό του, κοίταξε πως να βολευτεί καλύτερα και ξέχασε να προσπαθεί για το
γενικό σύνολο, για το γενικό καλό. Χάσαμε ακόμα και αυτό το υπέροχο συναίσθημα
που είχαμε κάποτε, της οικογένειας που αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον, που
στηρίζαμε τον συνάνθρωπό μας. Τώρα πια νοιαζόμαστε μόνο για τους εαυτούς μας.
Β: - Θεωρείτε ότι έχετε καταφέρει να κρατήσετε τον έλεγχο των βασικών εξόδων
σας;
Κα. Ελ.: - Θεωρώ πως ναι. Έχω καταφέρει να ισορροπήσω τα πράγματα χωρίς
προβλήματα. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι υπερβολές και ο υπερκαταναλωτισμός που μας
έχει κυριεύσει όλους. Για παράδειγμα, δεν θεωρώ απαραίτητο να υπάρχουν 3
τηλεοράσεις μέσα σε ένα σπίτι. Μία νομίζω είναι αρκετή! Τηρώντας το αυτό και σε
άλλες καταστάσεις, καταφέρνω να κρατώ μία ισορροπία στα έξοδά μου και να μην
ανοίγομαι σε αχρείαστα πράγματα και να χρεώνομαι χωρίς λόγο.
Β: - Στην καθημερινή σας ζωή αντιμετωπίζετε πρακτικά προβλήματα λόγω του
ελλείμματος και της οικονομικής κρίσης;
Κα. Ελ.: - Κάποια μικρά πρακτικά προβλήματα αντιμετωπίζω όπως όλοι. Αλλά τα
αντιμετώπιζα και παλιά. Δεν είναι κάτι καινούργιο λόγω οικονομικής κρίσης. Όμως,
αυτό που θέλω να σου τονίσω είναι, ότι δεν θα επιτρέψω να με επηρεάσει η
οικονομική κρίση και να πέσω στην απελπισία. Είναι επιλογή μου να κρατήσω αυτή
τη θέση και να αποστασιοποιούμαι.
Β: - Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ μας λέτε ότι αν δεν θέλουμε εμείς προσωπικά, δεν
αφήνουμε να μας επηρεάσει ή να μας εξουσιάσει το φαινόμενο της οικονομικής
κρίσης. Αν δηλαδή πιστεύουμε κάτι τότε αυτό γίνεται πραγματικότητα! Ενδιαφέρον
άποψη στ΄ αλήθεια! Και πιάνει αυτό;
Κα. Ελ.: - Πάντα! Νομίζω πως πολύ σωστά το τοποθέτησες κιόλας. Όταν κάτι το
πιστεύουμε, ή το θέλουμε πάρα πολύ, στο τέλος θα γίνει. Πρέπει να σου πω πως όλα
είναι στο μυαλό τελικά. Όλη αυτή η πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν αυτοί οι δήθεν
μεγάλοι που μας εξουσιάζουν, εκεί αποσκοπεί. Στο να μας κάνουν να παραδοθούμε
άνευ όρων στην απελπισία και στη δική τους μίζερη πραγματικότητα. Οπότε εγώ και
πολλοί άλλοι που πιστεύουν τα ίδια με μένα, λέμε όχι και αρνούμαστε να
συμμετάσχουμε σε αυτή την κατηφόρα. Η δική μου πραγματικότητα είναι άλλη από
αυτή που μου δίνουν. Και η δική σου το ίδιο και του καθενός. Να θυμάσαι πως
έχουμε επιλογή, αρκεί να το πιστέψουμε! Και δεν το πιστεύουμε έτσι απλά.
Γίνεται! Γιατί ακούγεται κάπως ουτοπικό αυτό έτσι όπως το είπαμε πριν. Πρέπει να
συνειδητοποιήσουμε ότι είναι μία πραγματικότητα που υπάρχει στ΄ αλήθεια και
μπορούμε να τη ζήσουμε αρκεί να το θελήσουμε!
Β: - Στους φίλους και στους συνάνθρωπους σας, δίνεται αυτά τα μηνύματα
αισιοδοξίας? Προσπαθείτε να τους κάνετε να δουν τα πράγματα διαφορετικά όπως
εσείς;
Κα. Ελ.: - Προσπαθώ όσο μπορώ να τους βοηθήσω να δουν την κατάσταση αλλιώς. Αλλά
καμιά φορά χρειάζεται οι άνθρωποι να περάσουν απ΄ αυτό το δύσκολο μονοπάτι και
να βρουν μόνοι τους την αλήθεια. Δεν είναι κακό αυτό. Ίσα ίσα που είναι ένα
μεγάλο μάθημα και έτσι καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα όταν τα έχουν ανακαλύψει
από μόνοι τους. Εγώ προσπαθώ απλά να τους σπρώξω στην αρχή, σε μια πιο αισιόδοξη
κατεύθυνση. Τους δίνω το σπόρο, τώρα αν αυτοί επιλέξουν να το φυτέψουν και να
τον περιποιηθούν ή όχι, είναι δική τους απόφαση. Γιατί ο καθένας να ξέρεις πως
σε αυτή τη ζωή έχει τη γνώμη του και τα πιστεύω του και δεν μπορεί κάποιος άλλος
να του επιβάλει την άποψη του με το ζόρι!
Β: - Ακούγονται ωραία όλα αυτά που μας λέτε και πολύ ιδανικά. Αλλά όταν έρχονται
τα δύσκολα εσείς τι κάνετε? Πως ξεπερνάτε τη κατάσταση χωρίς να απελπίζεστε;
Κα. Ελ.: - Έχεις δίκιο να είσαι δύσπιστη και να μου κάνεις αυτή την ερώτηση. Δε
λέμε ότι όλα είναι εύκολα και πως αρκεί να το σκεφτείς και θα φτιάξει μια
κατάσταση. Όλα θέλουν το χρόνο τους. Απλά να μην τρομοκρατούμαστε και να μη το
βάζουμε κάτω. Όταν ο πανικός υπερισχύσει της λογικής τότε το χάσαμε το παιχνίδι.
Εγώ ας πούμε προσπαθώ να εφαρμόσω κάποια κόλπα, για να μπορώ να σκέφτομαι θετικά
και να τα αντιμετωπίζω όλα με αισιόδοξο τρόπο. Προσπαθώ λοιπόν να γυρνάω τη
σκέψη μου σε ευχάριστα πράγματα που με γεμίζουν και που μου αρέσουν πολύ. Ή
βρίσκω τρόπους να διασκεδάσω με φίλους όσο πιο ανέξοδα μπορώ αν δεν μου
περισσεύουν χρήματα, να διαβάσω ένα καλό βιβλίο, να δω μια καλή ταινία για να
ξεχαστώ. Θυμίζω στον εαυτό μου συνεχώς, πως δεν είναι όλα μαύρα και αν τυχόν
εκείνη τη στιγμή τα βλέπω έτσι, ξέρω πως σε λίγη ώρα θα μου περάσει. Θα πάρω
δυνάμεις θα σκεφτώ αισιόδοξα και η διάθεσή μου θα αλλάξει. Γιατί αν αφεθώ και
απελπιστώ τι θα γίνει? Θα με βοηθήσει σε κάτι αυτό? Όχι βέβαια. Το μόνο που θα
γίνει είναι να γίνω δυστυχισμένη και να μαραζώσω. Επιλέγω λοιπόν, να σκέφτομαι
θετικά και καταφέρνω τις περισσότερες φορές να μου έρχονται όλα θετικά.
Γιατί όταν βλέπουμε τα πράγματα πιο θετικά και δεν έχουμε το φόβο και την
ανασφάλεια, τότε το μυαλό μας λειτουργεί ήρεμα κι βρίσκει εναλλακτικές λύσεις
που πριν δεν θα μπορούσε να τις βρει. Ένας ήσυχος νους, είναι ένας καλός
σύμβουλος για την πορεία της ζωής μας και με αυτόν πρέπει πάντα να πορευόμαστε!
Β: - Έχετε κάποια συμβουλή να μας δώσετε?
Κα. Ελ.: - Τίποτα παραπάνω από αυτά που είπα προηγουμένως. Απλά να σκεφτόμαστε
όλοι ότι αυτό που περνάμε μπορεί ν΄ αλλάξει. Μπορεί να υπάρχει λίγο φως στο
τούνελ, αλλά δεν είναι το απόλυτο σκοτάδι. Έστω και μια αχτίδα φωτός να υπάρχει
σημαίνει πως υπάρχει ελπίδα για αλλαγή. Αν σκεφτόμαστε αισιόδοξα στη ζωή μας όλα
θα βρουν το δρόμο τους και θα γίνουν με ένα μαγικό τρόπο όπως τα θέλουμε εμείς.
Κανείς δε χάνεται. Θα σου πω λίγο πριν τελειώσουμε και ένα μικρό αίνιγμα που μου
είχε πει πριν πολύ καιρό μια φίλη μου που ήταν πάρα πολύ καλή ψυχολόγος:
Είσαι κάτω από ένα μεγάλο δέντρο, συγκεκριμένα από μια μηλιά και πεινάς
τρομερά. Θες να φας ένα μήλο, αλλά δεν μπορείς γιατί το δέντρο είναι πολύ ψηλό
και δεν φτάνεις τα μήλα. Ούτε να το κουνήσεις μπορείς και να πέσουν κάποια,
γιατί έχει τόσο χοντρό κορμό που δεν κουνιέται με τίποτα. Κλαδιά που να είναι
πιο χαμηλά δεν υπάρχουν, ούτε μπορείς να σκαρφαλώσεις επάνω στο δέντρο. Τι
κάνεις?
Σκέφτηκα τότε πάρα πολύ για να βρω μια απάντηση, αλλά δεν τα κατάφερα. Η
απάντηση όμως, όσο και αν το ψάχνεις και εσύ μέσα στο μυαλό σου τώρα, ήταν
τελικά πολύ απλή:
«Δεν κάνεις τίποτα! Απλά περιμένεις. Λες στο δέντρο ότι πεινάς πολύ και το μήλο
θα πέσει από μόνο του!»
Συνέντευξη της ΒΑΣΙΑΝΝΑΣ ΚΙΟΥΣΗ.
Μαθήτρια της ΣΤ1
Ας βοηθήσουμε όλοι όσο μπορούμε!
Μιλάμε συνεχώς για την οικονομική κρίση, για τους μετανάστες που υποφέρουν
και αυτοί απ την κρίση, για τους άστεγους, για ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε,
που είναι άνεργοι, γι αυτό και εμείς ανακαλύψαμε πολλές διευθύνσεις και
τηλέφωνα διαφόρων φιλανθρωπικών οργανώσεων, για να βοηθήσουμε όσο και όπου
μπορούμε και εμείς, με ότι έχουμε, τους συνανθρώπους μας. Ας μη μένουμε λοιπόν
μόνο στα λόγια και στις αναλύσεις, ας μην αναλύουμε μόνο το πρόβλημα αλλά ας
συσπειρωθούμε και ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και όλους αυτούς που βοηθάνε
όσους έχουν ανάγκη:
Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες:
Αν θέλετε να προσφέρετε ρούχα, τρόφιμα, ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα κ.α. στο
ΕΣΠ για τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες που έχουν ανάγκη, μπορείτε να
επικοινωνήσετε μαζί μας στα τηλέφωνα: 210-3320006 & 210-3320027.
http://www.gcr.gr/node/19
ΚΑΡΙΤΑΣ ΕΛΛΑΣ
Καποδιστρίου 52
Τ.Κ. 104 32 Αθήνα, Πλατεία Βάθης
http://www.caritas.gr/contactgr.html
Στέκι Μεταναστών
Οδός Τσαμαδού, 50 μέτρα από την πλατεία Εξαρχείων
τηλ. 210.38.13.928
Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας
http://www.anthropos.gr/show_mko.asp?Id=764
Η Κιβωτός του Κόσμου
Διεύθυνση: Ζηνοδώρου 3 & Καλλικλέους Κολωνός - Αθήνα 10442
Τηλέφωνο: 210 5141935, 210 5141953
FAX: 210 9623114
Ίασις
210.82.10.520, Πατησίων 68
Η οργάνωση, μεταξύ άλλων, μοιράζει ρούχα και υποδήματα σε άτομα με ψυχικά
νοσήματα.
Missionaries of charity
Αίμονος 79 (κοντά Λένορμαν)
Ακαδημία Πλάτωνος
210-5142219
ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΣΤΕΓΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Δέχεται καθημερινά προσφορές 8:00-3:00 στην Πειραιώς 35. 2105239465 και
2105246516,
e-mail: kyada@otenet.gr , http://www.kyada.gr
Το Χατζηκυριάκειο ίδρυμα παιδικής προστασίας χρειάζεται βιβλία όλων των ηλικιών
για την ενίσχυση της βιβλιοθήκης του. 2104515387
http://www.xatzikiriakio.gr
Ο ΜΚΟ Praksis χρειάζεται φάρμακα.Τηλ.: 2105205200, 2108213704
http://www.praksis.gr , info@praksis.gr
Ομάδα ΡΕΤΟ, πρώην ναρκoμανών
Παίρνουν οτιδήποτε, είτε λειτουργεί, είτε όχι, και απασχολούν άτομα για
επισκευές ή κατασκευές. Έχουν ένα ή δύο μαγαζιά με μεταχειρισμένα
αντικείμενα/έπιπλα κτλ. Παραλαμβάνουν από το σπίτι, μεγάλα και μικρά αντικείμενα
(έπιπλα, ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές συσκευές, ρούχα, παιχνίδια κ.ά). Tηλ.: 210 66
25096.
Οι δύο ιστοσελίδες χαριστικών παζαριών:
http://www.freecycle.com , www.xariseto.gr
«Τα παιδιά του δρόμου»,
γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165, Μεταξουργείο, Κολωνός, Υπεύθυνη: κα Μυρτώ Λαιμού,
Τηλέφωνο: 210.5239.402 και 210.5221.149.
Στέγη κακοποιημένων γυναικών
τηλ. Κα Δορκοφίκη 6973871004 / 2108103496 Θεόφιλος , στέλνει σε πολύτεκνες
οικογένειες σε όλη την Ελλάδα: 2108819397
Οι ξένοι της Νέας Μάκρης (Foreigners of Nea Makri)
οργανώνουν παζάρι κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στο καφέ Τίκι, από περιοχές
βορειοανατολικής Αττικής (Ραφήνα, Λούτσα, Πικέρμι, Νέα Μάκρη κ.ά) παραθέτω παλιά
τους ανακοίνωση. Για περισσότερες πληροφορίες, καλέστε την Ingrid 6973350024,
e-mail foreignersinneamakri@yahoo.gr
Habitat for Humanity
Greater Athens
Stratigou Eindou 14
185 36 Piraeus, Greece
Tel: +30 (210) 418-2251
Email address: hfhgr@ath.forthnet.gr
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 1
Τ.Κ. 105 53,
ΤΗΛ. 210 3314334 - 210 3378412 - 2103816886,
ΦΑΞ: 210 3314334
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ «Η ΑΓΙΑ ΤΑΒΙΔΑ»
ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΘΗΛΕΩΝ : ΔΕΛΦΩΝ 38, 32100 ΛΕΙΒΑΔΙΑ,
τηλ. 22610-29279/23516, fax: 22610-81252
Στην εν λόγω στέγη στεγάζονται 40 περίπου ορφανά κάθε ηλικίας, πολλές φορές από
τη γέννησή τους, τα οποία στη συνέχεια σπουδάζουν ή εργάζονται. Η στέγη
συντηρείται αποκλειστικά από την φιλάγαθη συμπεριφορά των ανθρώπων. Αριθμός
λογαριασμού στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος: 398/296000-12. Αν αποστείλετε στη
διεύθυνση αυτή φωτοτυπία της σχετικής απόδειξης κατάθεσης χρηματικού ποσού, θα
λάβετε το ταχύτερο την βεβαίωση για την εφορία. Συνέντευξη σε ένα
μαγαζί πώλησης φαγητού
- Γεια σας, κάνουμε μια εργασία στην τάξη μου για την οικονομική κρίση και θα
θέλαμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις. Εργάζεστε σε έναν χώρο που έχει να
κάνει με πώληση φαγητού. Σας έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση σαν μαγαζί; Γιατί
συνήθως λένε πως τα μαγαζιά με φαγητό πάντα δουλεύουν ότι και να γίνει!
-Δυστυχώς η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει όλα τα επαγγέλματα πια, ακόμα και
αυτά που θεωρούνται κάπως προνομιούχα όπως τα δικά μας με πώληση φαγητών. Ο
κόσμος το σκέφτεται να αγοράσει φαγητό απ έξω. Προτιμάει ή να μαγειρέψει σπίτι
του που θα του έρθει πιο οικονομικά και θα έχει και για την επόμενη μέρα, ή να
μείνει νηστικός αν δεν έχει! Ακόμα και οι πελάτες μας που κάποτε ερχόντουσαν
απλά για τη παρέα ή για να φάνε ένα μεζέ και να πιουν ένα κρασί με τους φίλους
τους και αυτοί έχουν περιορίσει τις εξόδους τους.
-Έχετε κάνει μειώσεις σε κάποια είδη;
-Σε ένα μεγάλο ποσοστό σε όλα τα είδη δυστυχώς!
-Πέστε μας, πως βλέπετε εσείς προσωπικά την ανεργία και το έλλειμμα;
-Η σταδιακή αύξηση της ανεργίας έχει αρνητικές συνέπειες τόσο στα άτομα, όσο και
στην ίδια την κοινωνία. Ο άνθρωπος αδυνατεί να καλύψει τις ποσοτικές και
ποιοτικές του ανάγκες και να ανταπεξέλθει οικονομικά στην εποχή μας.
-Τι θεωρείται απαραίτητο να γίνει για να βγούμε απ΄ αυτή τη μαυρίλα?
-Η σπατάλη στο δημόσιο τομέα είναι αναγκαίο να περιοριστεί επιτέλους! Η
κυβέρνηση οφείλει να λάβει μέτρα για την προστασία των πολιτών της και για την
καλυτέρευση της ποιότητας ζωής του λαού. Και εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Συνέντευξη της μαθήτριας της Στ1:
ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ ΖΟΥΛΑ
|
