|
Η απεργιακή κινητοποίηση (ή απλά απεργία) είναι η μαζική άρνηση από ομάδες εργατών να εκτελέσουν εργασία. Οι απεργίες έγιναν αρχικά σημαντικές κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης . Οι απεργίες έχουνε επίσης χρησιμοποιηθεί για να αναγκάσουν τις κυβερνήσεις να αλλάξουν πολιτικές καθώς και κανόνες ή να ρίξουν την κυβέρνηση. Η πρόσφατη απεργία είναι αυτή που έκαναν οι δάσκαλοι. Οι δάσκαλοι έκαναν αυτή την απεργία διότι ήθελαν περισσότερη αύξηση στο μηνιαίο μισθό τους και για το νόμο που επέβαλε η πολιτεία πριν από πολύ μεγάλο διάστημα.
Αγωνίστηκαν για καλύτερες συνθήκες παιδείας. Η απεργία των δασκάλων είχε σοβαρές επιπτώσεις στους μαθητές διότι έχασαν πολλές ώρες διδασκαλίας. Επίσης στους γονείς γιατί δεν ήξεραν σε ποια χέρια να αφήσουν τα παιδιά τους και τα έπαιρναν μαζί τους στο χώρο εργασίας τους και στους δασκάλους διότι έχασαν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του μισθούς τους.
Ο νόμος έλεγε ότι πρέπει να υπάρχουν περισσότερα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια. Τώρα ο πρωθυπουργός και υπουργός παιδείας θέλησαν να μετατρέψουν τα δημόσια σχολεία σε ιδιωτικά.
Οι μεγαλύτερες απεργίες έγιναν στη Σκωτία το 1820 στη Ρωσία το 1905 στη Βρετάνια το 1926 στο Σαν Φραγκίσκο το 1934 στο Τολέδο το 1934 η γαλλική επανάσταση το 1968 η γενική απεργία της Ουρουγουάης το 1973 στη Βόρεια Ιρλανδία το 1974 στην Ισπανία το 1988 η ιταλική απεργία το 2002 η επανάσταση της Ουκρανίας το 2004 η γενική απεργία στο Σιάτλ το 1919. Η απεργία αυτή αύξησε σε μεγάλο βαθμό την κυκλοφοριακή συμφόρηση . Οι δάσκαλοι ήταν σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί γιατί το κράτος γύρισε την πλάτη στο πρόβλημα που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο. Γύρισαν την πλάτη στα τόσα παιδία που περίμεναν ανυπόμονα να ανοίξουν οι πόρτες της μάθησης. Για αυτό είναι καλό η πολιτεία να μεριμνεί για τα προβλήματα του κάθε πολίτη.
|
