Ειρήνη

 

 

 

    Ήρθαν και φέτος τα Χριστούγεννα στο μικρό χωριό της μικρής Αννούλας του Χιονιά. Τη φωνάζανε έτσι οι δικοί της. Είχε γεννηθεί το Δεκέμβρη με τα πρώτα χιόνια και η μητέρα της τραγουδούσε πάντα αυτό το τραγουδάκι. Της πήγαινε πολύ.

Ήταν ένα κοριτσάκι οκτώ χρονών, ξανθό και ροδοκόκκινο. Περίμενε τόσο πολύ τα φετινά Χριστούγεννα!

Την παραμονή είπε τα κάλαντα. Περίμενε με λαχτάρα την ώρα που θα πήγαινε με τη μαμά της στην κοντινή πολιτεία για να αγοράσει δώρα για όλους. Θα ‘παιρνε και κείνη την κούκλα…

Η πολιτεία είχε φορέσει τα λαμπερά της στολίδια. Οι βιτρίνες πολύχρωμες, φωτεινές με χριστουγεννιάτικες παραστάσεις σε καλούσαν να τα αγοράσεις όλα.

Αχ μαμά τα θέλω όλα. Τι όμορφο ελαφάκι, τι γλυκός Αι- Βασίλης. Ω! αυτή η γελαστή κούκλα!

Η μαμά χαμογελούσε! Κρατούσε σφιχτά το χέρι της Αννούλας κι εκείνη αν μπορούσε θα τ’ αγόραζε όλα.

Έπρεπε όμως να διαλέξουν τα πιο απαραίτητα. «Μέχρι εκεί που μπορούμε» συνήθιζε να λέει.

Όμως το λαμπερό κατάστημα τους προσκαλούσε. Στην πόρτα του λαμπάκια σαν αγγελάκια τραγουδούσαν « Ω έλατο! Ω έλατο..»

Μπήκαν μέσα.

Κόσμος πολύς αλλά εκεί κάτι κοιτούσαν!

Όλοι μαζί κάποιον κυνηγούσαν!

«Είναι κλέφτης-κλέφτης. Πιάστε τον!». Μα ποιος ήταν ο κλέφτης; Ένα μικρό παιδάκι έτρεχε φοβισμένο. Σκουντούφλησε σε κάτι κουτιά. Έπεσε μπροστά στα πόδια της Αννούλας. Όλοι από πάνω του το κοιτούσαν υποτιμητικά . Η Αννούλα αυθόρμητα έσκυψε και το χάιδεψε. Το βοήθησε να σηκωθεί. Σε πόσο δύσκολη θέση βρισκόταν αυτό το παιδάκι! Σήκωσε τα μάτια του και την κοίταξε. Αυτή η ματιά η τόσο ντροπιασμένη της φάνηκε ένας μικρός παράδεισος.

-         Μαμά, άρχισε η Αννούλα.

Μα πριν προλάβει να συνεχίσει, είδε τη μητέρα της να σκύβει πάνω του.

-         Αφήστε το παιδάκι, το γνωρίζουμε. Είναι καλό παιδί.

Πείτε μας τι έκλεψε, τι χρωστάει;

Κυρία μου πρέπει να τιμωρηθεί!

-Έτσι ξεκινούν οι εγκληματίες! Ακούστηκαν πολλές φωνές. Η Αννούλα δεν ήθελε να τις ακούει. Έπιασε το παγωμένο χεράκι και βγήκε από το κατάστημα. Πίσω της η μητέρα.

- Ευχαριστώ! Ακούστηκε σβησμένη μια μικρή φωνούλα.

- Γιατί παιδί μου; Τι έπαθες; Που μένεις; Ρώτησε η μητέρα.

-Με τη γιαγιά μου, σ’ ένα δωμάτιο, έξω, λίγο μακριά.

- Οι γονείς σου;

Δεν έχω γονείς, κυρία. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε στον πόλεμο. Ξέρετε δεν είμαι από ‘ δω: Η μητέρα μου δεν έβρισκε δουλειά. Μας άφησε με τη γιαγιά. Πήγε στη μεγάλη Πολιτεία! Πεινάω- πεινάμε! Και όλα εδώ είναι τόσο όμορφα!

Η Αννούλα δεν χρειάστηκε να σκεφτεί τίποτα. Έβγαλε το χάντρινο πορτοφολάκι της και το έδωσε στο μικρό παιδάκι.

- Ν’ αγοράσεις κι ένα παιχνίδι του είπε. Έχουμε Χριστούγεννα!

Το παιδάκι έκλαιγε!

Ευχαριστώ! Είπε δε θέλω! Είσαι πολύ καλή! Η μαμά το χάιδεψε.

-Καλά Χριστούγεννα παιδάκι μου.

Σε λίγο άφησαν τη γιορταστική ατμόσφαιρα της πόλης χωρίς ν’ αγοράσουν τίποτα! Δεν είχαν πια χρήματα. Κι όμως η ψυχή τους ήταν γεμάτη. Είχαν ξαναγεννηθεί.

-         Μαμά τι παράξενο… Δε μου λείπει πια εκείνη η κούκλα που τόσο ήθελα!

-         Μαμά, χαίρομαι που σ’ έχω δίπλα μου και με αγαπάς.

-         Μαμά θα πάει ο Αι- Βασίλης στο παιδάκι;

-         Ναι, ίσως του φέρει και τη μανούλα του! Ξέρεις παιδί μου ο Χριστός που σαν απόψε γεννήθηκε έφερε στους ανθρώπους αγάπη, ελπίδα, βοήθεια. Αυτό γιορτάζουμε απόψε. Τα στολίδια σε λίγο θα βγουν από τις βιτρίνες, οι έμποροι θα τα κρύψουν για να τα  ξαναβγάλουν του χρόνου, η αγάπη όμως γλυκαίνει τις ψυχές μας , η φιλία και η αλληλεγγύη θα φέρει κοντά τους ανθρώπους.

-         Ακριβώς αυτό που μας δίδαξε ο Χριστούλης.

-         Αυτό είναι το χριστουγεννιάτικο Πνεύμα.

Μαριάνθη Λιβανίου - ΣΤ2 (προσωπική δημιουργία)

Παναγιώτα Σταυροπούλου – ΣΤ2  (προσωπική δημιουργία)

  

 

Ειρήνη

 

Στις 25 Δεκεμβρίου οι χριστιανοί όλου του κόσμου γιορτάζουν τα Χριστούγεννα , δηλαδή τη γέννηση του Ιησού. Ο γιος του Θεού καταδέχτηκε να κατέβει στη γη και να γεννηθεί σε μια φτωχική φάτνη της Βηθλεέμ της Παλαιστίνης, για να ζήσει ανάμεσά μας σαν Θεάνθρωπος και να μας δείξει με τη διδασκαλία και τα θαύματά του το δρόμο που θα μας οδηγήσει στη σωτηρία μας.

Τέτοια μέρα όλοι πηγαίνουμε στις εκκλησίες από τα χαράματα, για να ζήσουμε άλλη μια φορά τη θεϊκή ταπείνωση.  Εκεί φέρνουμε στο νου μας τη σπηλιά με τα ζώα, τη φάτνη, τους βοσκούς, τους τρεις Μάγους με τα δώρα (σμύρνα, χρυσάφι και λιβάνι), τους αγγέλους που έψαλλαν και νιώθουμε βαθιά ευγνωμοσύνη προ το Θεό που μας έστειλε το μονογενή γιο του, για να μας σώσει από την αμαρτία.

Την παραμονή των Χριστουγέννων τα παιδιά ψάλλουν από το πρωί τα κάλαντα, στις γειτονιές και στολίζουν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο τους ψάλλοντας χαρμόσυνους ύμνους και τραγούδια.

 Σοφία Κακούτη – Ε1 (προσωπική δημιουργία)