Οι υπολογιστές μοιάζουν με τις βιβλιοθήκες, όσον αφορά την ικανότητά τους να θυμούνται διάφορα πράγματα. Αποθηκεύ­ουν τις πληροφορίες περίπου όπως αποθηκεύονται τα βιβλία στα ράφια μιας βιβλιοθήκης: Σε κάθε βιβλίο έχει γραφτεί κωδικός αριθμός και σε κάθε ράφι έχει κολληθεί μια μικρή τα­μπέλα. Έτσι ένας ικανός βιβλιοθηκάριος γνωρίζει σε ποια ακριβώς θέση βρίσκεται κάθε βιβλίο, όταν κάποιος το χρεια­στεί. Το ίδιο γίνεται σε γενικές γραμμές και με τους υπολογι­στές.

Όλες οι πληροφορίες αποθηκεύονται. Και πέρα απ' αυτό, υπάρχει ένα σύστημα με το οποίο ο υπολογιστής γνωρίζει πού ακριβώς έχει τοποθετηθεί κάθε πληροφορία, καθώς επίσης και τον τρόπο να τη βρίσκει όποτε την ξαναχρειαστεί.

Οι υπολογιστές μάς τρομάζουν με τις ικανότητες τους· με την εκπληκτική τους μνήμη και την απίστευτη ταχύτητα με την οποία μπορούν να εκτελούν πράξεις ή να οργανώνουν τις διάφορες πληροφορίες. Ασφαλώς, όλα τούτα αποδεικνύονται πολύ χρήσιμα για εμάς. Πέρα από αυτό όμως, οι υπολογιστές δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνοι. Στο κάτω κάτω, το μόνο που κάνουν είναι να εκτελούν τις δικές μας εντολές. Ποιος , λοιπόν, είναι στ' αλήθεια ο εξυπνότερος;

Βέβαια, δεν γνω­ρίζω αν αυτό θα κρατήσει για πάντα. Κανείς δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Ίσως τελικά οι υπολογιστές να καταλήξουν εκείνοι που θα μας λένε τι να κάνουμε. Απέχουμε όμως πολύ από κάτι τέτοιο. Αν βέβαια, στη χειρότερη περίπτωση, οι υπολογιστές γίνουν πολύ δεσποτικοί, φαντά­ζομαι ότι πάντοτε θα έχουμε τη δυνατότητα να τους βγάλουμε από την πρίζα!

Από το βιβλίο: «Ο θείος Αλβέρτος σάς απαντά» Russell Stannard

Αρσένης Καζάνης - Ε2